Appletini

Maandag was het gelukkig niet wéér zondag :P. Weer een werkdag dus. Wel iets korter dan normaal, want om 12 uur hadden we een meeting met een soldaat van de Gadna. Gadna week is een 5-daagse week dat we naar een legerbasis gaan en soldaatje spelen. Middelbare scholieren in Israel doen dit standaard, om kennis te maken met het leger. Ze legde uit wat we allemaal gaan doen: schoonmaken, rondrennen, leren hoe je wapens uit en in elkaar moet zetten en aan het eind van de week krijgen we 10 kogels. Alle jongens gingen dus helemaal uit hun dak. :P kleuters… Ook zal er 1 dag zijn dat we in ons in een veld, omringd door ‘vijanden’, moeten zien te redden. We blijven dan ook buiten overnachten en moeten ons eigen eten maken. Als we dat maar overleven! Ze legde ook de regels uit, bijvoorbeeld dat de mannen en vrouwen gescheiden moeten blijven de hele week. Er lopen nu dus wedenschappen betreft Charlie en Becca, het eerste stelletje hier in de ulpan, of ze uit elkaar kunnen blijven op Valentijnsdag, die in het midden van de gadna week valt. Daarna kregen we een folder met een lijst van dingen die we nodig hebben: horloge (mobiel mag niet), riem (uniform krijgen we, maar waarschijnlijk niet passend), kussen, deken, stevige schoenen, etc.

Gelukkig was de dag iets korter vandaag, want ik had met Christina afgesproken dat ze me vandaag in de kibbutz op kwam zoeken. Ze was er al om 1 uur, ook al had de bus haar al bijna helemaal naar Afula gebracht, omdat ze niet precies wist waar de bushalte van Yagur was. Ik haalde haar daar op en nam haar mee naar Balagan. Ze had de glijbanen altijd gezien in Ultrasound en wilde er graag een uitproberen. Helaas was het vandaag gesloten (geen idee waarom…). Dus staken we de weg over en gingen we naar de dierentuin. Daar hebben we alle dieren geprobeerd te aaien op de ram na die flink aan het rammen was. Ernaast hebben we daarna 2 heerlijke bollen ijs gegeten bij de cafetaria. Zo was er al bijna een middag voorbij, maar ze moest natuurlijk nog wel mijn kamer zien. Ik had speciaal voor haar mijn stukje opgeruimd. Ze vond het er gezellig uitzien. Mooi! Dat was precies de bedoeling. Het voelt nu een beetje meer mijn ‘eigen’ kamer, omdat ik het aan iemand van buiten de kibbutz heb kunnen laten zien. Onderweg terug naar de bushalte zijn we een hoop anderen tegengekomen en die heeft ze nu allemaal ontmoet. Nu weet ze tenminste over wie ik het altijd heb.

’s Avonds sloeg de verveling weer bijna toe. Tot Kate en Hayley tijdens het avondeten op zoek waren naar mensen die mee naar Haifa wilde vanavond. Niet om echt uit te gaan, maar gewoon om gezellig wat te drinken. Ik ging dus graag met ze mee. Ik nam ze weer mee naar Alterman, de plek met het mooie uitzicht, maar waar ik zelden binnen gelaten wordt. Dit keer was er bijna niemand binnen en toen wij de deur openden werd er niet eens naar een id gevraagd. Awesome! Daar hebben we dus genoten van het prachtige uitzicht en van de 2e gratis drankje actie. Ik nam een appeltini om me een keer net als in de film te voelen. Best lekker. De laatste bus hadden we nét gemist, maar we konden makkelijk een taxi delen en deze chauffeur probeerde ons gelukkig niet af te zetten. Weer een lang dagje dus, maar zeker de moeite waard.