Een andere wereld
Door: Danni Reches
Blijf op de hoogte en volg Daantje
25 Juni 2011 | Israel, Usha
Zondag 12 juni kwamen we om 6 uur 's ochtends aan in Eilat. Gelukkig waren een paar restaurantjes al open, want we hadden een snel ontbijtje nodig. We waren wel al in Eilat, maar we moeten nog helemaal naar Petra. Eerst de grens dus maar oversteken. We reden er met een taxi heen. Eerst aan de Israelische kant: waar is je Israelische paspoort? Die heb ik niet meer, hier een papiertje met bewijs. Wat? Ik ken dat papiertje helemaal niet. Na 45 minuten, wat gesprekken aan de telefoon en met collega's werd mijn visa gecancelled en me verzekerd dat ik een nieuwe krijg als ik over 2 dagen weer terug kom. Het koste Oz met zijn Israelische paspoort 5 minuten om Jordanie binnen te komen :P. We moesten 100 shekel belasting betalen om het land te verlaten. Toen bleek dat we een stempel met de datum van gisteren hadden gekregen en we terug moesten. Nee! Niet opnieuw!
Toen waren we bij de Jordaanse kant van de grens. Pasport control: Danni? Daaaani? Deni? Yes, that's me. Ow, Danni. You'rre beautifoul :D. (Ieuw!! en Oz stond naast me!) Toen waren ze bezig met Oz: Oz, wat is dat voor naam? Zegt een andere: ja, iets Nederlands ofzo. Haha! Hier kwamen we Simon tegen. Een 20 jarige jongen uit Canada. Hij vroeg aan iedereen of ze ook naar Petra gingen en of hij een taxi met ze kon delen. Wij wilden dat wel en hij was erg aardig.
We gingen eerst naar Aqaba, het plaatsje het dichts bij de grens. Daar was namelijk een mooi Mamluks fort te zien. Het was nog erg vroeg en ik zag alleen maar groepje jongens op straat (op weg naar school of werk?) en maar 1 vrouw de hele tijd dat ik in het dorp was. Helemaal bedekt ook nog. Het fort werd speciaal voor ons geopend, verder is er blijkbaar niemand in geinteresseerd. Onze taxichaffeur nam ons van de grens naar hier en van hier naar een geldwissel plek. Daarna reed hij met ons naar Petra. Hij was wel een vreemde vent. Hij had blijkbaar een ex vrouw in Zweden en een vriendin in Denemarken. Hij luisterde naar Pitbull en Usher. Hij reed ontzettend snel en als we over een heuvel reden voelde je het afdalen in je maag. Hij stopte onderweg op een plek waar je een mooie foto van het uitzicht kon nemen. Hij zei nog tegen Simon: weet je op wie jij nou écht lijkt? Op die dikke van de hangover! :D (nou, bedankt...)
Ons hotel in Wadi Moussa (naast Petra) was geweldig! Eindelijk geen hostel, maar een kamer met eigen badkamer. Een enorm bed in een koele kamer, goed ontbijt en je kon er gratis naar de Indiana Jones film kijken. We kregen er welkomstkoffie en de vrouw die ons hielp was Filipijns, dus haar Engels was erg goed. We wilden meteen naar het park. We namen er een taxi naartoe voor 1 Dinar (vergelijkbaar met de euro). We konden we helaas alleen contant betalen en dat was 55 dinar per persoon. Zoveel hadden we niet contant. Dus moesten we weer Wadi Moussa in, op zoek naar een bank. Taxi bracht ons ernaartoe. Ik stak mijn creditcard erin, deed alles zoals het hoorde en op het moment dat het me geld had moeten geven: slikte het mijn kaart in. Neeeeeee!! Paniek! Geen geld in the middle of Jordanie :O. Ik rende naar binnen en vroeg zo rustig mogelijk of ze Engels spraken. Gelukkig, geen probleem. Ik moest 5 minuten wachtten, gaf toen mijn paspoort aan de manager, die maakte de geldautomaat meteen open en ga me de kaart. Wow, dat was snel! Wat een opluchting. Blijkbaar heeft deze machine problemen met Nederlandse ABN Amro kaarten. Fijn! Maar de manager verwees ons door naar een bank die wel zou meewerken. Daar was het inderdaad geen probleem.
Eindelijk: we konden het park in! We namen een paard van het bezoekerscentrum naar de kloof. Gaaf, ik heb nog nooit echt op een paard gezetten. Toen moesten we de kloof door wandelen. Onderweg zagen we wat decoraties op de muren, maar het duurde maar en duurde maar. Todat het we door de kloof het eerste stuk van 'de schat' konden zien. Wauw! Dat is iets heel bijzonders. We hadden er maar een korte middag, dus keken we een beetje rond om te plannen wat we morgen zouden doen.
We liepen weer helemaal terug naar het bezoekerscentrum en gingen met een taxi terug naar het hotel. We moesten even uitrusten. Het was een lange dag geweest. Daarna gingen we opzoek naar een plek die er niet vies uitzag om te eten en het moest ook vegetarisch eten hebben, want Oz eet kosher en kan in het buitenland dus geen vlees eten. Ik schaam me om het te zeggen, maar het werd dus spagetthi. In Jordanie. We zaten op het terras langs de 'drukste' straat van Wadi Moussa en zagen een rij auto's voorbij komen met mensen die er half uithingen met vlaggen van Jordanie en luide muziek (feestje?). In een van de laatste auto's hing een man uit de wagen met een enorm houten geweer en die begon zomaar in de lucht te schieten. Hallo? Veiligheid? Oz en ik zijn mensen met geweren op straat gewend en horen ook regelmatig geweerschoten, maar de toeristen aan de tafel naast ons werden er erg zenuwachtig van.
Na het eten naar we naar bed gestrompeld. Morgen weer vroeg op.
Toen waren we bij de Jordaanse kant van de grens. Pasport control: Danni? Daaaani? Deni? Yes, that's me. Ow, Danni. You'rre beautifoul :D. (Ieuw!! en Oz stond naast me!) Toen waren ze bezig met Oz: Oz, wat is dat voor naam? Zegt een andere: ja, iets Nederlands ofzo. Haha! Hier kwamen we Simon tegen. Een 20 jarige jongen uit Canada. Hij vroeg aan iedereen of ze ook naar Petra gingen en of hij een taxi met ze kon delen. Wij wilden dat wel en hij was erg aardig.
We gingen eerst naar Aqaba, het plaatsje het dichts bij de grens. Daar was namelijk een mooi Mamluks fort te zien. Het was nog erg vroeg en ik zag alleen maar groepje jongens op straat (op weg naar school of werk?) en maar 1 vrouw de hele tijd dat ik in het dorp was. Helemaal bedekt ook nog. Het fort werd speciaal voor ons geopend, verder is er blijkbaar niemand in geinteresseerd. Onze taxichaffeur nam ons van de grens naar hier en van hier naar een geldwissel plek. Daarna reed hij met ons naar Petra. Hij was wel een vreemde vent. Hij had blijkbaar een ex vrouw in Zweden en een vriendin in Denemarken. Hij luisterde naar Pitbull en Usher. Hij reed ontzettend snel en als we over een heuvel reden voelde je het afdalen in je maag. Hij stopte onderweg op een plek waar je een mooie foto van het uitzicht kon nemen. Hij zei nog tegen Simon: weet je op wie jij nou écht lijkt? Op die dikke van de hangover! :D (nou, bedankt...)
Ons hotel in Wadi Moussa (naast Petra) was geweldig! Eindelijk geen hostel, maar een kamer met eigen badkamer. Een enorm bed in een koele kamer, goed ontbijt en je kon er gratis naar de Indiana Jones film kijken. We kregen er welkomstkoffie en de vrouw die ons hielp was Filipijns, dus haar Engels was erg goed. We wilden meteen naar het park. We namen er een taxi naartoe voor 1 Dinar (vergelijkbaar met de euro). We konden we helaas alleen contant betalen en dat was 55 dinar per persoon. Zoveel hadden we niet contant. Dus moesten we weer Wadi Moussa in, op zoek naar een bank. Taxi bracht ons ernaartoe. Ik stak mijn creditcard erin, deed alles zoals het hoorde en op het moment dat het me geld had moeten geven: slikte het mijn kaart in. Neeeeeee!! Paniek! Geen geld in the middle of Jordanie :O. Ik rende naar binnen en vroeg zo rustig mogelijk of ze Engels spraken. Gelukkig, geen probleem. Ik moest 5 minuten wachtten, gaf toen mijn paspoort aan de manager, die maakte de geldautomaat meteen open en ga me de kaart. Wow, dat was snel! Wat een opluchting. Blijkbaar heeft deze machine problemen met Nederlandse ABN Amro kaarten. Fijn! Maar de manager verwees ons door naar een bank die wel zou meewerken. Daar was het inderdaad geen probleem.
Eindelijk: we konden het park in! We namen een paard van het bezoekerscentrum naar de kloof. Gaaf, ik heb nog nooit echt op een paard gezetten. Toen moesten we de kloof door wandelen. Onderweg zagen we wat decoraties op de muren, maar het duurde maar en duurde maar. Todat het we door de kloof het eerste stuk van 'de schat' konden zien. Wauw! Dat is iets heel bijzonders. We hadden er maar een korte middag, dus keken we een beetje rond om te plannen wat we morgen zouden doen.
We liepen weer helemaal terug naar het bezoekerscentrum en gingen met een taxi terug naar het hotel. We moesten even uitrusten. Het was een lange dag geweest. Daarna gingen we opzoek naar een plek die er niet vies uitzag om te eten en het moest ook vegetarisch eten hebben, want Oz eet kosher en kan in het buitenland dus geen vlees eten. Ik schaam me om het te zeggen, maar het werd dus spagetthi. In Jordanie. We zaten op het terras langs de 'drukste' straat van Wadi Moussa en zagen een rij auto's voorbij komen met mensen die er half uithingen met vlaggen van Jordanie en luide muziek (feestje?). In een van de laatste auto's hing een man uit de wagen met een enorm houten geweer en die begon zomaar in de lucht te schieten. Hallo? Veiligheid? Oz en ik zijn mensen met geweren op straat gewend en horen ook regelmatig geweerschoten, maar de toeristen aan de tafel naast ons werden er erg zenuwachtig van.
Na het eten naar we naar bed gestrompeld. Morgen weer vroeg op.
