Bus duwen

Maandag was het weer tijd voor ons maandelijkse ulpan uitstapje. Dit keer naar het letterlijk hoge noorden, de Golan. Het is nu officieel Israel, maar er zijn maar 4 ‘grote’ dorpjes met voornamelijk Druze, die niet (door keuze) de Israëlische nationaliteit hebben en wat kibbutzim. Het is vooral militair-strategisch om de Golan te behouden en ook omdat de watertoevoer naar de Galilee (Israëls grootste watervoorziening) vanaf hier gecontroleerd kan worden. Het ligt best hoog en het noordelijkste punt is de berg Germon, de enige in Israel die in de winter bedekt is met sneeuw. We begonnen met een wandeling in het natuurpark Gamla (gamel, camel: kameel). Daar staat een berg die lijkt op een kameelbult en daarop stond eeuwen geleden een Joodse nederzetting die vocht tegen de Romeinen en uiteindelijk verloor. Er is nooit iets anders met de berg gedaan, waardoor er veel dingen te vinden zijn voor archeologen. Ik heb al zin in de opgravingen die ik ga doen na de ulpan!

We liepen verder naar een uitkijkpost voor gieren die hier veel nesten hebben. De mensen dood ze op allerlei manieren hier, maar sinds ze beschermd zijn komen ze in langzaamaan terug. Wolven ook, btw, zei de gids, dus denk goed na over hier kamperen. We zagen er een paar voorbij vliegen terwijl we verder liepen naar de hoogste waterval van Israël die erg tegenviel :P . Een lange wandeling in de zon terug naar de bus werd nog minder aangenaam toen ik mijn enkel lelijk verzwikte, maar tijdens de picknick/lunch net buiten het park naast 3 tanks, ging het al beter. De tanks staan er tentoongesteld. Er is hier veel gevochten tijdens de Yom Kippoer oorlog. We zagen onderweg heel veel militaire bases en 3 troepen van tanks. Dit gebied wordt vooral gebruikt als trainingsgrond. De 2e stop was een fort vlak bij de grens met de VN die tussen de Golan en Syrië in ligt. Een fort waar ik blijkbaar eerder ben geweest. Op de parkeerplaats stond een metalen dinosaurus die ik me kan herinneren. Het fort natuurlijk niet :P Als je wilt weten hoe het eruit zag zou je de film Beaufort moeten zien.
Hierna kwam het leukst gedeelte van de dag: the Golan Winery. Hier wordt koosjere wijn gemaakt van druiven uit de Golan. Er groeit vanalles, vanwege de verschillende hoogte en temperaturen in het gebied, zo vertelde onze reli gids. Hij leidde ons door het hele wijn proces en het eindigde natuurlijk in het proeven. Hij leerde ons hoe je een fles fatsoenlijk opent en sluit en welke wijnen je wanneer drinkt. De laatste muscat wijn (dessert wijn) was zo goed dat ik besloot er een te kopen om mee te nemen naar mijn familie dit weekend, ter gelegenheid van mijn tante uit Engeland die op bezoek komt.

Onderweg naar de laatste stop nam de buschauffeur een vreemde weg die niet verhard was langs een vuilnisbelt (GPS snapt Golan, Westbank en Gaza niet?) en toen kwamen we ook nog eens vast te zitten in de modder! Aaah! Iedereen stapt uit en alle jongens duwde de bus, die kwam gelukkig los en reed verder. En verder. En verder. Zonder ons! Haha, grappig hoor! We reden verder naar de ‘hoogste kibbutz’ op aarde en daar keken we een informatie filmpje over de Yom Kippoer oorlog. Over hoe 44 Israëlische tanks wonnen van bijna het 3 dubbele aan Syrische tanks. Het was erg heldhaftig, maar toch wel interessant. Hierna staken we de weg over en bekeken we een monument voor de gesneuvelde soldaten (zo’n 800).

Het was nu half 5 en tijd om terug naar huis te rijden. Dat duurde 2 en een half uur, maar dat merkte ik niet, ik viel in slaap. ’s Avonds kregen we wéér schnitzels en na het eten heb ik supernatural gezien.