Dolfijnen!

Zaterdag was het ontbijt een beetje beter. Weer alleen maar kaas, maar ook chocopasta! We moesten om half elf bij het dolfijnen rif zijn en wilde er om 10 uur al zijn, maar Chen en de kids deden er zo lang over dat we half 11 net niet hadden gehaald. Frustrerend! We moesten er om half elf zijn, omdat we de vorige dag een trainer hadden gereserveerd die met ons naar de dolfijnen zou snorkelen! :D En nu was het zover! Onze gids was een vrouw die eerst dacht dat we Duitsers waren, maar ze zei: sorry, ik weet dat Nederlanders dat niet leuk vinden om te horen :P. Ze legde aan ons (paps, Shai en mij) uit dat de doflijnen in dit gebied wild zijn en niet getraind. Je mag ze dus niet aanraken en kunnen onvoorspelbaar zijn. Ze zijn heel nieuwsgierig en komen naar je toe zwemmen om te kijken wie je bent en wat je doet. Ze gaf ons wetsuits en er kwam een fotograaf vragen of we wilden dat hij ons volgde met een camera. Dat deed hij 10 van de 20 minuten en hij maakte ook een paar foto's (zie onderstaande). Toen gingen we het water in! We zagen Matar met een fles op haar rug. Zij was te jong om zelf 20 minuten te snorkelen, dus ging de diepte in met iemand die haar de hele tijd vasthield. Het water was minder koud dan gisteren, gelukkig. En daar gingen we dan: de gids voorop en wij met z'n drieen naast elkaar met de handen vast.

We zagen een beetje koraal, een paar visjes en toen werd het ineens veel dieper en zagen we een wrak (nep?) op de bodem en toen: dolfijnen. We zagen er steeds 1 per keer en ze zwommen snel om ons heen. Opeens zwom er eentje onder ons door, van achteren. Ik schrok ervan, maar het was er leuk. Ik lachte en mijn bril liep meteen vol met water, bleh! Zo zagen we ze komen en gaan en zwaaiden we naar de camera die om ons heen zwom tot de 20 minuten over waren. Dat was geweldig! We gingen meteen kijken of de foto's al klaar waren en kochten ook de film. We zaten nog even bij te komen op het strand en kletste met Chen die er al de hele tijd zat. Ook nog gegeten en toen hadden wij met oma afscheid genomen van Chen en zijn gezin. Zij wilden nog de hele dag op het strand blijven zitten en na de shabbat een beetje shoppen, maar wij wilden nog 1 ding zien op de weg terug naar huis.

Dat was Timna. Timna is een national park in de woestijn met wat bijzonder uitgehouwen rotsen (door de natuur) en een van de eerste tin mijnen ooit van de mens. Van de oude Egyptenaren die net tin hadden ontdekt. Zo zagen we een rots die eruit zag als de sfinx, een rots als een paddestoel en 2 enorme zuilen die de zuilen van Salomon heten. Er was een (gemaakt) meer met een winkeltje erbij waar je flesjes kon kopen die je vervolgens kon vullen met verschillende kleuren zand. Dat komt speciaal uit deze omgeving. Dat hebben we dus gedaan. Daar heb ik ook van oma een hoed gekregen die ik wil gebruiken tijdens de opgravingen: zo eentje als Indiana Jones, maar dan zwart. We hebben in een stukje woestijn ook hereogliefen gevonden, maar toen ging het park alweer bijna dicht en gingen wij terug naar huis.

Tijdens de 5 uur lange weg naar huis hebben we wat dieren gezien die in een woestijn-safari gebied rondliepen, een krater in de woestijn en de basis waar mijn vader een tijdje heeft gezeten. Ook kwamen we langs de plek waar Ben Gurion is begraven en natuurlijk passeerden we een aantal bedoein tenten vlak bij Be'er Sheva. We aten ergens langs de weg (was niet zo'n hele goede keuze) en van alles wat daarna kwam kan ik me niks herinneren, ik was diep in slaap gevallen. Ik werd weer afgezet in Yagur, omdat ik de volgende dag klas had. Als ik maar wakker kan worden morgenochtend...