Appel lollie
Door: Danni Reches
Blijf op de hoogte en volg Daantje
20 Mei 2011 | Israel, Jeruzalem
Dinsdag was de dag van de onafhankelijkheid zelf, dus had iedereen een dag vrij. Vooral omdat iedereen de avond ervoor (jong en oud) flink gefeest had. Vandaag waren er allerlei dingen te doen. Musea waren vandaag gratis en leger bases waren open voor publiek en gaven verschillende demonstraties. Oz en ik wilden naar de marine in Haifa gaan, omdat hij daar in de zomer heen gaat. Er zou een boot open zijn en overal kraampjes staan. Toen we er aan kwamen was het super druk en zochten we weer 20 minuten naar een parkeerplekje. Om 5 over 2 stonden we voor de poort van de marine en lieten ze geen mensen meer binnen. Het was blijkbaar te vol en bijna afgelopen. Balen! Ook rond de haven stonden kraampjes waar we appels zagen die gedompeld waren in iets wat we niet herkenden, dus kochten we er een om te proberen. Blijkbaar was het een lollie met een appel erin (wordt vervolgd).
We vroegen ons af wat we nu konden doen, want we waren nu al helemaal naar Haifa gereisd en moesten iets. Toen bedacht ik me dat er een marine en immigratie muzeum is vlak bij de haven. Ze hebben er een grote (oude) groen duikboot staan en wat onderdelen van schepen. Terwijl we rond liepen was ik nog steeds aan het klooien met de lollie-appel die bijna onmogelijk was om te eten. Kinderen die we passeerden keken me steeds jaloers aan (wordt vervolgd). Ze hebben er ook een tentoonstelling over de boten vol joden die voor en tijdens de oorlog naar Palestina kwamen. De boot waarmee mijn opa in '38 naar hier is gekomen zit ook tussen de foto's. Oz was er nog nooit geweest en vond het allemaal wel interessant. We zijn er tot 5 uur gebleven en ik had pas net de appel in de lollie bereikt. Ik begon er nu misselijk van te worden... Hoe kan een kind dit monsterlijke ding ooit aan? (wordt vervolgd)
We gingen nu terug naar Usha en hebben daar een filmpje gekeken. Ik had nu echt genoeg van de appel-lollie en gooide hem na 5 uur weg. Wow... dat was een eenmalig experiment! :P Oz bracht me na de film weer naar Yagur. Morgen is weer een werkdag en ik moest ook nog leren voor de mondelinge test van donderdag...
We vroegen ons af wat we nu konden doen, want we waren nu al helemaal naar Haifa gereisd en moesten iets. Toen bedacht ik me dat er een marine en immigratie muzeum is vlak bij de haven. Ze hebben er een grote (oude) groen duikboot staan en wat onderdelen van schepen. Terwijl we rond liepen was ik nog steeds aan het klooien met de lollie-appel die bijna onmogelijk was om te eten. Kinderen die we passeerden keken me steeds jaloers aan (wordt vervolgd). Ze hebben er ook een tentoonstelling over de boten vol joden die voor en tijdens de oorlog naar Palestina kwamen. De boot waarmee mijn opa in '38 naar hier is gekomen zit ook tussen de foto's. Oz was er nog nooit geweest en vond het allemaal wel interessant. We zijn er tot 5 uur gebleven en ik had pas net de appel in de lollie bereikt. Ik begon er nu misselijk van te worden... Hoe kan een kind dit monsterlijke ding ooit aan? (wordt vervolgd)
We gingen nu terug naar Usha en hebben daar een filmpje gekeken. Ik had nu echt genoeg van de appel-lollie en gooide hem na 5 uur weg. Wow... dat was een eenmalig experiment! :P Oz bracht me na de film weer naar Yagur. Morgen is weer een werkdag en ik moest ook nog leren voor de mondelinge test van donderdag...