So long and thanks for all the schnitzels!

Vrijdag was het dus zover. Mijn laatste dag in Yagur, na iets meer dan 5 maanden. Wauw, ik dacht dat de dag nooit zou komen. Ik ben klaar om met het volgende project te beginnen, maar ik zal mijn werk, de kinderen en mijn nieuwe vrienden wel missen. En natuurlijk ook de nachten in Ultrasound en de banken, buiten, waar we nargila parties hadden gehouden. Misschien zal ik zelfs de schnitzels gaan missen...

Ik ging naar mijn werk met het kadootje dat ik had gekocht. Het was een boek over een toerist die de hele wereld afreisde. Er stonden plaatjes in van de Eifeltoren, de Big Ben, molens, de Chinese muur, etc. Ze hebben bijna geen boeken over andere landen en omdat ze mij altijd Danni de toerist noemden leek het me een leuk kado. Lily was er erg blij mee en gaf mij ook een kado, namens haar, Raya, Ligal en Meron. Het was een dagboekje met een pen, zodat ik alles over de opgravingen bij kan houden en handcreme. Die zal ik nodig hebben als ik de hele dag in de grond ga graven, zeiden ze. We vertelden de kinderen dat dit mijn laatste dag was, maar goed begrepen ze het natuurlijk niet. Danni (de kleine) zei: dank je Danni en Danni, doei doei! En Neomi gaf me een knuffel. Nadat ik al mijn klusjes voor de laatste keer had gedaan, gaf ik er een paar een kus en vertrok ik. Auw...

Ik belde Chen dat hij me op kon komen halen voor de laatste keer en voordat hij kwam nam ik afscheid van Kate, Mischa, Matt, Araya en ook Becky. Ik zal ze volgende week voor en tijdens de test nog wel zien, dus het was niet zo serieus.

Chen hielp me mijn koffer, rugtas, laptop, spiegel en ventilator in de auto te laden en daar ging ik dan. Bij opa en oma heb ik een alles uitgepakt en gedouched, voordat ik weer terug ging naar Haifa. Met de bus dit keer. Ik ging Raquel en een paar anderen van de universiteit zien voordat ik naar Tiberias ga. We hebben een ijskoffie gedronken en een warme chocolade taart gedeeld. Wauw, het voelt nu echt alsof ik morgen van de aardbodem ga verdwijnen ofzo :P.

Terug in Usha hebben we zo snel mogelijk avond gegeten, dit keer zonder Chen en gezin, omdat vanavond een feestje was vanwege Lak BaOmer. Dat is wéér een joodse feestdag, waarbij ze kampvuren maken en bbqen. Matar's klas en de ouders hadden een kampvuur gemaakt naast de kibbutz en waren pita's aan het maken met nutella erop en ze kookten wat mais en we hadden natuurlijk ook marshmellows. Jummie! Op een gegeven moment waren alleen de ouders nog maar over. Chen had de kinderen in de tractor geladen en ze op een spooktocht door de velden genomen.Voor mij was het dus niet meer zo interessant en ik was weer terug naar opa en oma gegaan. Een half uurtje later stond Oz weer op de stoep. Ik zei tegen hem: het was wel een lange dag hoor, dusse ik ga niet uit, het blijft bij een film vanavond!