Een vrije week

Zondag had ik een dagje vrij. De kinderen hadden Chanuka vakantie en waren logeren bij opa en oma. Ik bleef dus lekker in de kibbutz en heb op de weg terug naar de universiteit nog medicijnen gekocht voor Dana die ziek in bed lag. Net als nog 50% van alle studenten door het veranderende weer. Op maandagochtend ben ik naar mijn les Hebreeuws gegaan en ’s middags kwam Oz naar de universiteit. Hij had een week vrij! We hebben in de universiteit geluncht en zijn naar de bovenste verdieping van de toren van de uni gegaan, van waaruit je het hele noorden tot aan Libanon kan zien. Aan het eind van de middag hebben we samen in de rij gestaan bij de sufganiot winkel om ze mee te nemen naar de familie van Oz. Zijn vader kwam ons daar ophalen. We hebben met het gezin de kaarsen aangestoken, gezongen en de sufganiot opgegeten. Dinsdagochtend ben ik met de vader van Oz terug naar Haifa gegaan voor mijn les Hebreeuws om 10 uur, Oz bleef lekker thuis. Die ging naar vrienden ’s middags, toen ik moest oppassen. Ik loste oma om 12 uur af, maar ze zei: ik kom over een uur terug om ze mee te nemen voor lunch. Dus ik kleed ze aan en denk: dat was een korte dag. Maar toen ze terug kwam nodigde ze mij ook uit. We aten bij de BBB en heb er op oma’s kosten flink van genoten. Ik heb een klantenkaart van ze en gaf die aan haar zodat ik in ieder geval iets kon bijdragen. Nou ja, het is eigenlijk Oz’s klantenkaart. Daarom schrok ik ook een beetje toen de manager van het restaurant met de kaart naar me toe kwam (ik dacht dat hij zou zeggen: jij bent helemaal geen Oz Adani! en dat ik dan voor schut zou staan), maar hij zei: dit is een hele ouwe kaart! Ik heb een weddenschap met de bartender waar je hem hebt gehaald. Dus ik zei: uit uit… Naharia! En hij zei: dan hadden we het allebei fout. En hij liep weg.

’s Avonds was er een groot feest in de bar voor Hanuka. Er was een stand up comedian geregeld en 2 DJ’s. Ik had dus maar aangeboden om te komen werken, want eigenlijk had ik de hele week vrij genomen voor Oz. Ik had Oz uitgenodigd om ook te komen en zijn vrienden Shai en Amit mee te nemen. Uiteindelijk bracht hij hen en ook de helft van zijn eenheid mee. De soldaten hadden de eerste 2 rijen voor de comedian ingenomen. Natuurlijk vroeg ook deze comedian wat aan de mensen op de eerste rij: wat studeer je? Oh je studeert niet… en je woont hier ook niet? Wat doe je hier dan?! Ze hadden het in ieder geval erg naar hun zin. Ik vond het ook erg gezellig om met Ynon én Imri te werken, het was super druk. We gingen met Shai en Amit met de auto terug naar Oshrat.

Woensdagochtend moest ik echt uitslapen en vertrokken we rond 12 uur naar Tsfat met z’n tweetjes. Daar hebben we twee oude synagogen bekeken, een oude trap, een kaaswinkeltje, een aantal kunstgalerietjes en een kaarsenwinkel met hele bizarre beelden gemaakt van kaars. Ik wilde ook graag de oude begraafplaats van Tsfat zien om de bekende rabbijnen op te zoeken, maar dat was niet gelukt. We volgden de bordjes, maar werden steeds in cirkels geleid zonder het te bereiken. Blijkbaar is verdwalen een ding in Tsfat. Als je een lokale bewoner zou zeggen: je bent niet verdwaald, je bent in Tsfat! Donderdagochtend moest ik weer naar de uni voor mijn Hebreeuwse les en mijn toets van Terrorisme. Die was nog knap lastig, er stond een vraag in over de strijd om Algiers, terwijl hij er niets over had gezegd in de lessen. Ik had gegokt: mislukking. En toevallig was dat het juiste antwoord. De tweede helft van de les hebben we filmpjes gekeken over media en het Israëlische conflict. Daarin zagen we hoe een paar Palestijnen een veldbed ronddroegen met een lijk erop, gevolgd door een Franse cameraploeg. Onderweg lieten ze per ongeluk het veldbed vallen en stond het lijk op om weer op het veldbed te gaan liggen. Heel bizar. Dat zij dat doen en dat wij dat willen zien op tv. Gelukkig kwam Oz me om 7 uur ophalen om me op te vrolijken. Het was tijd voor een date. Ik zag er goed uit en we gingen naar de VIP bioscoop. Oz is een echte Israëli, dus hij propte zichzelf vol voordat de film begon en nam 2 bakken popcorn, nachos, een brownie en een koekje, een cola en een sinasappelsap mee de zaal in. Voor zichzelf dus. Nou ja, hij verdient het ook en hij traint het er wel weer af. We hebben Gravity in 3D gezien. Ik vond het wel cool, vooral door de effecten.

Vrijdagochtend zijn we met de trein naar Tel Aviv gegaan. Daar had ik een hostel geboekt voor mij, Maartje, Shani en Mark en Noam zou er op vrijdag ook zijn. Oz en ik begonnen de dag met shoppen in de hipste mall van Tel Aviv, waar ik een nieuwe jurk heb gekocht. Rond 1 uur kwamen we aan in Yaffo waar we Maartje en Noam ontmoetten. Precies optijd! Want Sinterklaas zou over een half uur aankomen in de haven! Het Dutch Forum in Tel Aviv had voor alle Nederlandse kinderen (en ouderen) een Sinterklaasfeest georganiseerd. We kochten een kaartje voor 20 shekel en genoten van poffertjes, Sinterklaasmuziek en spelletjes en pepernoten natuurlijk. We liepen met de verkleedden kinderen naar de haven waar we al zwaaiend en zingend Sinterklaas en drie Pieten verwelkomden. Natuurlijk in echte Nederlandse regen, voor het authentieke gevoel. Oz wist niet wat hij zag en de Arabische omstanders begrepen er ook niks van. Gelukkig kwam er zo veel positieve energie van onze groep van ongeveer 200 Nederlanders dat iedereen maar mee zwaaide.
Aan het eind van de middag checkten we in in ons hostel en aten we de sufganiot die Maartje had meegenomen, want het was ook nog steeds chanuka. Ook Mark en Shani waren en nu bij. We gingen met z’n allen uit eten in een Mexicaans restaurant. Oz en ik namen een toetje met tortilla koekjes met kaneel. ’s Avonds wilden we uit, maar uitrusten op het bed in het hostel was lekkerder dan we dachten, dus was iedereen al in slaap gevallen. Oz en ik gingen dus maar met z’n tweeën naar het vertrouwde Mike’s Place aan het strand. Daar moesten we voor de rekening wachten op manager Bill, want serveerster kon de rekening niet vinden. We zagen haar een aantal rondjes rennen in haar te korte rokje totdat Bill eindelijk gevonden was. Gelukkig gaf Bill ons daarom korting.

Zaterdagochtend moesten we om 10.30 het hostel uit en huurden Maartje, Oz en ik een groene Tel Avivse fiets waarmee we naar Neve Tsedek reden. Dat is de oudste wijk van de stad met leuke straatjes en steegjes en architectuur. Af en toe moesten we stopen en schuilen voor de regen, maar het was best leuk. Dat was de eerste keer op de fiets sinds februari! Oz en ik hebben nog een beetje rondgelopen in Yafo en een uurtje over onze koffie gedaan in een cafeetje. Toen de shabbat voorbij was zijn we met de trein terug naar Naharia gegaan. We hebben nog een aantal afleveringen van Dexter gekeken. We moeten nu opschieten, want ik zie Oz nog maar 2 keer voordat ik vertrek.