Bus conspiracy against me

Met de bus vanaf de kibbutz terug naar de universiteit gereisd. De bus heeft denk ik een hekel aan mij, ze hadden besloten deze morgen het rooster van de bussen te veranderen. Hij kwam dus een kwartier later. Overal naartoe gerend (met 36 graden en een hele hele hele vochtige lucht) en gelukkig, 1 minuut te laat in de klas aangekomen (met al mijn weekendspullen). We hebben weer liedjes gezongen, een spreker in de klas gehad, nieuwe woorden geleerd en ook moeilijkere grammatica..s. Iedereen wordt nu zenuwachtiger voor het examen van a.s. donderdag.

Grootse plannen zijn niet weggelegd voor studenten. Vandaag wilden Shira, Laura en ik naar het strand en naar de film: eclips. Het strand is gelukt. In 1x zaten we in de goede bus. We hebben er lekker gezond en in de zee gezwommen. De golven waren erg hoog, maar het water was heerlijk lekker warm. We hebben ook nog wat leuke jongens gespot, maar het aantal viel een beetje tegen.

Daarna gingen we naar de Mall die naast het strand staat. Hier wilden we eclips zien. Maar dat kon niet. En nou komt er een ingewikkeld verhaal waarom niet: er zijn bussen met het nummer 146. Deze gaan alleen niet allemaal naar het centrale busstation bij het strand. Ze gaan ook naar het centrale busstation van Kiryat'Ata. Bij beide centrale busstations liggen hele grote Malls. Voor de film hadden wij de volgende instructies gekregen: neem bus 146 naar het centrale busstation en dan is het in de Mall. :( We hadden dus de verkeerde Mall te pakken. Volgende keer beter. We hebben het goed gemaakt met een ijsje en we zijn de hele Mall afgegaan voor jurkjes. Alleen Shira heeft er een gescoord.

Toen we uitgeshopt waren (lees: toen alle winkels gingen sluiten en ons weg wilden hebben) had Laura een date en Shira en ik gingen zelf terug naar de universtiteit. Ik haat de bus hier echt! We wachtten een half uur om te ontdekken dat de bus die wij nodig hadden niet meer kwam na 5 uur (?). Dus hielden we een taxi aan die ons naar het dichtsbij zijnde busstation mét bus kon brengen. Dit was een rare man in de taxi! Hij was een beetje creepy, maar ook erg aardig. Hij zei; ik breng deze soldaat (die voorin zat) naar huis en daarna breng ik jullie naar de universiteit, dan mag je me betalen what ever you want. Hij vroeg natuurlijk waar we vandaan kwamen etc. Maar hij vroeg ook of we joods waren en dat we een joodse jongen moesten vinden in Israel om onze ouders gelukkig te maken... :O

We waren dus heel blij toen we uitstapten en hem maar 25 shekel hoefden te betalen. Terug om half 11 bedachten we dat we nog niet hadden gegeten. Dat gingen we dus nog maar even doen. Ik had nog aardappelen en Shira nog nepkip. Dat is extra lekker als je rammelt. Na het eten voelden we ons helemaal goed. De zon, het strand, de Mall en het eten dat ineens lekker was deed ons heel goed. Het enige wat we nog hoefden te doen was in slaap vallen. Makkie!