Georganiseerd niets

Zondag stonden ik en mijn kamergenoten op om half 10, zodat we konden ontbijten voor het welkomstfeest zou beginnen. Eindelijk een georganiseerd iets en voor de 1e keer iedereen bij elkaar. Iedereen keek ernaar uit, omdat we nog steeds niet weten in welke klas we zitten of wat voor werk we precies gaan doen.

Om 10 uur kwamen we Dana tegen en die zei: nee, het begint pas om 12 uur. ...ok, we hadden dus langer uit kunnen slapen, maar goed. Om 12 uur kwamen we Dana tegen: nee, nee, het begint om 2 uur vandaag. ...uhm laten we het hopen! Om 2 uur kwamen we Dana niet eens meer tegen. We hoorden gewoon van iemand uit de groep dat er vandaag helemaal niks zou gaan gebeuren. Iedereen baalde, want we hadden dus ook met zijn allen ergens heen kunnen gaan ofzo. Argh!! Frustatie! We gingen dus maar weer naar Cinemall om onze frustratie weg te shoppen en om een ice-coffee te scoren. Dit keer was shoulder-guy er ook bij, dat is zijn bijnaam. Hij ziet er goed uit, maar hij bleef maar praten over het leger en hoe geweldig hij is. Dus laat maar!

We hoorden wel dat we de volgende dag moesten werken en om 7.20 bij het kantoor zijn. Bleg! 's Avonds is er niet veel gebeurd, ook omdat iedereen lam was van het niks doen.