Klagen over de Klaagmuur

Om half 8 was er een uitgebreid ontbijt in het hostel. Om half 9 vertrokken we met de bus naar de oude stad. Daar splitsten we weer op in een Russische en Engelse groep. Wij (de Engelse sprekers) beklommen de oude muren als eerste en liepen van de ene poort naar de andere. Daar had je een mooi uitzicht over de stad. De gids vertelde wat over Jeruzalem: waarom is het een hoofdstad, als het niet eens een rivier heeft? Wie woonden er allemaal in deze stad? Etc. Best interessant, maar niet veel nieuws. We kwamen uit bij de joodse wijk, waar we een stukje van de oude Romeinse hoofdstraat hebben gezien, de grote synagoge en natuurlijk vanaf daar het uitzicht op de Klaagmuur. We hebben daar 30 minuten vrije tijd gekregen. De meeste gingen bidden. Ik weet het niet hoor… in de zomer had ik er een briefje ingestopt met de vraag om iedereen in mijn familie gezond te houden. 2 weken later werd ik zelf ziek. Volgens mij heeft het niet zo veel zin :P. Naast de Klaagmuur (de westelijke muur van waar de tempel eens op stond) staat de zuidelijk muur. Die kun je alleen bezoeken door een museum binnen te gaan, wat wij dus hebben gedaan. Daar hebben we een filmpje gezien over hoe een pelgrim de tempel binnenkwam en wat hij dat had gevoeld. Dat zag er wel leuk uit. De gids kon veel vertellen, maar toen we buiten bij de zuidelijke muur stonden, was het koud en het regende en hadden we ook nog eens honger. Tijd om terug naar de bus te gaan en daar onze lunchpakketjes op te eten. De bus kon niet zo dicht bij de oude stad komen, dus moesten we de hele olijfberg opklimmen en afdalen om hem te bereiken. Wauw! Dat was een lange wandeling en een hoop graven.

Na de lunch begon het steeds harder en harder te regenen. De bus nam ons naar een zeer onbekende plek in Jeruzalem, waar watertunnels te bezoeken waren. Maar dan zonder water, want daar was het nu veel te koud voor. De gids waarschuwde ons voor de zeer nauwe tunnels. Bij de ingaan moest je jezelf door een smal poortje kunnen wurmen, anders kon je in de tunnel vast komen te zitten. 2 meiden besloten daarom achter te blijven en ook Rodrigo probeerde het poortje niet, omdat hij eigenlijk niet eens in zijn eigen bed past… We kregen zaklampen in paren van 5. Maar ik zat in het laatste paar en wij kregen er dus geen. Oeps… donker! Gelukkig liep Becky voor me en maakte we een hoop grappen op de 20 minuten wandelen, nouja, het was meer kruipen. Ik heb gelukkig maar 2 keer mijn hoofd gestoten. Na de tunnels besloten Amit en Dana dat we weer terug zouden gaan. Het regende nu keihard en er leek geen einde aan te komen. Rond 5 uur waren we terug en waren alle douches 3 uur lang bezet. Bij het avondeten kregen we schnitzels. What a treat! Het was een geslaagd uitstapje!