regen in de woestijn

Op donderdag ochtend werd ik dus wakker in mijn kamer in Yagur en vanaf daar werd ik opgehaald door Amit en Shai (met oma ook in de auto) en reden we verder naar: de dode zee. Chen en de kinderen zouden iets later komen. We reden heel lang, stonden even in een file en na Jeruzalem reden we een stukje door bezet gebied om na een woestijnachtig gebied uit te komen bij de dode zee, meer dan 350 meter beneden zee niveau. We moesten er eerst een stuk omheen rijden om tot Masada te komen, wat onze eerste bestemming was. Dat was een joodse nederzetting op een berg in de woestijn. Het was gebouwd door Herodus en later bewoond door de rebellen (tegen de Romeinen). Hier hebben de Romeinen 3 jaar lang de stad geprobeerd over te nemen en dat was ze uiteindelijk ook gelukt, maar niet voordat iedereen binnen de muren zelfmoord gepleegd had. (Dat was blijkbaar heel heroïsch.) Nu kun je er ruines zien van een synagoge, pakhuizen en het paleis dat eens van Herodus was. Dat deden we dus, voor Shai was het de eerste keer hier, maar oma was er al vaak zat geweest, dus die bleef in het muzeum en liet ons gezellig samen wandelen in de hitte. Wow, warm! En maar alle trappen af en helaas weer op naar het paleis.

Na alles gezien te hebben, gingen we eten en belden we Chen op. Die was in Ein Gedi (Masada is niet echt interessant voor kinderen) en we spraken af bij een strand aan de dode zee. Daar ging Shai de zee in. Hij zei dat hij er helemaal in was gegaan en dat het heel vreemd was om te blijven drijven. Ik bleef in het café (in de schaduw) met oma en Chen en de kinderen. Toen kregen we op eens te horen dat het hotel dat we geboekt hadden geen plaats voor ons had vanwege waterschade :O. We moesten dus een andere vinden. Hier. Bij de dode zee. In de woestijn… Dat viel dus niet mee, maar we vonden er een. Na de dode zee gingen we erheen en ik ontdekte dat het een zwembad had. Yay! Lang leve de waterschade :P Daar heb ik nog even kunnen zwemmen voor het ging sluiten. Ze hadden er 2 baden. 1 met gewoon water en 1 met water uit de dode zee. Daar had ik mijn voeten even ingedaan, maar die haalde ik er snel weer uit. Auw! Bij boombamela was ik in glas gestapt en ik had nog wat sneetjes in mijn voet. Het zout voel je dan erg goed! Terwijl ik me omkleedde gingen de lampen ineens uit. Bleek dat ze mij in het zwembad hadden opgesloten. Ik bonkte op de deur en merkte dat die gelukkig van binnen opengemaakt kon worden. Oeps… ze waren me vergeten!

Nu was het weer tijd om iets te eten. We waren in een of ander gat in de woestijn, het verbaasde me dat er mensen woonden en dat we een leuk plekje vonden om zelfs lekker te eten. En raad eens wat er toen gebeurde: het begon te regenen! :O Ok, het was miezer, maar hallo! Dit was mijn eerste keer in de woestijn, ja! Tsss… De regen hield gelukkig snel op, maar zowat de hele avond bleef het bliksemen, zonder donder. Dat was mooi om te zien, midden in de woestijn. Het verlichte alles voor even en je kon de enorme bliksemstralen zien. Nu hadden we een beetje haast, volgens Chen, want de weg naar Masada was lang, in de woestijn en niet echt duidelijk, veilig of belicht. Juist… we vertrokken en zagen helemaal niets. Het was pikdonker en er was bijna niemand anders op de weg. Bij Masada was er nu vanaf de voet van de berg een licht en geluid show, waarin de strijd van de Romeinen tegen de Rebellen werd nagespeeld. Dat was leuk om een keer te zien. Heel dramatisch, maar mooi in de woestijn met allerlei kleuren licht tegen de berg aan.