Paps niet meer in Israel

Vrijdag was ik eigenlijk helemaal niet zo moe, tijdens mijn werk dan. Ik maakte de hele boel weer schoon en verschoonde alle bedden. Ik begin nu wel echt genoeg te krijgen van de pita met hummus en schnitzel die ik elke vrijdag voorgeschoteld krijg. Na het werk was ik ineens slaperig geworden en was het maar goed dat Chen me dit keer op tijd kwam ophalen. Tijd om weer wat slaap in te halen, want morgen ben ik van plan nogal wat huiswerk te maken en wat dingen op een rijtje te zetten vanwege de test die near is. :P Opa weigert nu Engels met me te spreken, hij wil alleen nog maar Hebreeuws horen. Ohoh! Nouja, het gaat toch eigenlijk best goed. Ik had maar tegen hem gezegd dat de mondelinge test best goed ging. ’s Middags hoorde oma en ik een kind huilen om zijn vader en we herkende Tidhar’s stem. Blijkbaar was hij uit het huis gegaan om zijn vader te zoeken in de kibbutz. Hij kon het niet vinden (hij was werken ofzo) en was in huilen uitgebarsten. Blijkbaar denkt hij dat de kibbutz het hele land Israel is. Hij kon zijn vader dus niet in Israel vinden en dacht dat hij vertrokken was zoals Ofek (nicht uit Engeland) of Shai (neef uit Nederland) en voor een hele lange tijd weg zou blijven. Arm kind! We lokten hem bij oma naar binnen met wat snoepjes en toen hij was gekalmeerd hoorden we zijn moeder schreeuwen: waar ben je. Ze was het pas 2 uur later kwijt uit haar eigen huis. ’s Avonds kwam Chen weer bij ons eten met de kids en nu was Tidhar helemaal in de war, omdat ik Hebreeuws sprak. Maar dit keer praatte hij wel veel met me. Gezellig! ’s Avonds heb ik Rapunzel gekeken (eindelijk). Die was ook weer erg leuk.