VIP

Maandag stond ik ‘al’ om 10 uur op. Ha! Vakantie. Afscheids-dvd van mijn vrienden gekeken. Aw, ik mis jullie! :( Ik werd vlak voor de lunch gebeld door Yafit. Ga je mee winkelen? (lees: ik moet met de 3 kinderen naar de dokter en ik ben moe, dus kan het niet alleen. Daarnaast moet er voor iedereen iets wits gekocht worden, vanwege shavoe’ot.) Ja, ik ga wel mee winkelen. Eerst kwamen we 20 minuten te laat bij de dokter, waarvan de kinderen de schuld kregen, al waren we allemaal aan het wachten op mijn tante die niet weg wilde zonder mascara op te doen. Bij de dokter kreeg Tidhar oogdruppels (lichte ontsteking, ik zag in ieder geval niets) en werd Matar gewogen en gemeten en werd opnieuw geconstateerd dat ze te zwaar is. Ik hield me de hele tijd bezig met Sjinhar, de blije baby. Ik zette haar even op de grond om te spelen en naar een paar bewegingen die haar moeder als kruipen beschouwd, duwde ze zichzelf omhoog en zat ze opeens. Wow, dat was de eerste keer, cool.

Toen we in de apotheek stonden om wat ander overdreven medicijnen te kopen, dacht een vrouw in de winkel en de verkoopster dat het mijn baby was. Halooo!? Ok, misschien zie ik er wat ouder uit, maar hopelijk toch niet meer dan 23? En dan ben ik nog steeds niet klaar met studeren, of het leger hier? Ben ik niet veel te jong voor dit ding op mijn arm?!! Tsss…

Bij het winkelcentrum renden we van de ene naar de andere goedkope winkel voor een witte jurk of shirt. Ja, ik ga in het wit. Volgens mij is dat de eerst keer in… nouja, een lange tijd. Ik vond een leuke jurk (ik moet natuurlijk een beetje indruk maken op de familie van Oz), die in het 50% korting rek hing. Toen ik wilde betalen weigerden ze me de korting te geven. Ok, dan niet. In een andere winkel wel een leuk shirt gevonden. Die moet het ook doen. Voor Matar werd een s maat jurk voor volwassenen gekocht (ze past niet in kinderkleding), Tidhar weigerde iets wits te dragen en Yafit had al iets. We raceten terug naar de kibbutz en dumpten Matar daar bij haar dansles (op blote voeten?). De rest ging naar Yafit’s moeder, Liora. Die had namelijk wel eten in huis. Ze stopten ons vol met vreemd eten. Dat doet ze altijd… Marokkanen. Het was wel lekker, maar veel te veel. Ze zorgde er zelfs voor dat Tidhar zijn bord leeg at. Dat is iets heel bijzonders.

’s Avonds reisde ik naar Mifrats, want daar ging ik met Christina naar: Pirates of the Caribean 4. Johnny Depp! Penelope Cruz! Zeemeerminnen! :D En niet zomaar naar de film, nee, we gingen eindelijk voor de VIP deal, waar we het in de zomer al over hadden. We betaalde de dubbelde prijs van een filmkaartje, maar kregen er eten en drinken zonder grenzen. We konden een uur eerder al de VIP ruimte in en in lekker lounge banken naast het raam genieten van: frisdranken, sappen, wijn, champagne, nootjes, popcorn, nachos, brownies, cake, quiche, fruit, groente, kaas, etc. Omnomnom! We waren in de hemel! Tijdens de film zaten we in heerlijke losse, grote, zachte stoelen, waarvan je de rugleuning naar beneden kon duwen met een knopje en met een ander knopje kwamen je voeten van de vloer. Ook tijdens de film mochten we zoveel eten blijven halen als we wilden. OMG! Waarom deden we dit ook alweer niet eerder? De film was ook leuk :P.

Op de terug weg naar huis, haalde ik nét de bus. Halverwege naar Kiryat Ata stopte hij bij een halte, maar bleef daar erg lang staan. Toen ging de buschauffeur ervandoor met al het geld, om pas 10 minuten later terug te komen. Toen moest iedereen eruit en ging hij ervandoor met de bus. Uhm… ok? Daar wachtten we met 60 man op de laatste bus van vanavond. Eerst kwamen er 2 shiroet, maar die zaten meteen al vol. En daar was de laatste bus, die zat al bijna vol! Ik rende er dus op af en was gelukkig de een na laatste die in de bus gepropt werd. Pfiew!