Vrede in de Iglo
Door: Danni
Blijf op de hoogte en volg Daantje
22 Mei 2013 | Israel, Haifa
Shavuot dinner verliep goed. Het was erg gezellig (er werd niet veel geschreeuwd, waarschijnlijk omdat er nieuwe gasten bij waren). Met shavuot is het traditie om veel kaas te eten, gelukkig had oma rekening met mij gehouden en ook dingen zonder kaas gemaakt. Dus ik heb ook lekker gegeten.
Woensdag was een vrije dag, te vergelijken met tweede kerstdag. Helaas was het erg slecht weer. Het heeft hard geregend en gewaaid. De ceremonie in de kibbutz voor de feestdag is daarom verplaatst naar volgende week. Ik ben benieuwd. ’s Avonds reden de bussen weer en moest ik terug naar de universiteit. Ik had een nieuwe busroute ontdekt die sneller leek. Niet dus: de busritten zelf waren kort, maar ik moest 40 minuten wachten op de tweede bus. Zucht.
Donderdag had ik les na twee dagen vrij en ’s middags weer 3 dagen weekend. Beter nog: Oz kwam weer naar huis! Hij moest op de basis blijven voor shavuot, maar kreeg daarom een extra weekend vrij. Eigenlijk hebben we het hele weekend niks gedaan. Het lijkt erop dat we nu alles hebben gedaan in de afgelopen weekenden samen die we wilden doen toen ik nog in Nederland was. Nu zitten we vooral op de bank tv te kijken (we volgen nu de serie Da Vinci). Zoals gewone stellen dus.
Zaterdag avond bracht Oz me weer naar de universiteit, in plaats van op zondag morgen, omdat ik de volgende dag om 7.00 bij de bushalte moest staan. Het was namelijk tijd voor een verplichte excursie voor het college Peace & Conflict. Er is blijkbaar iemand die werkt in de administratie van de Internationale School die erg van mediteren houdt en gelooft in dromen over vrede. Onze docent ging niet mee, die dacht natuurlijk: jij bent gek. Wij studenten dachten dat ook, maar voor ons was het verplicht. We gingen nar Neve Shalom (de oase van vrede) vlak bij Jeruzalem waar een aantal dromers samen in een dorp wonen. 50% Arabieren en 50% Joden. Praten en mediteren de hele dag. En wij gingen dat ook de hele dag doen. Aarg, niks voor mij. We begonnen met het beantwoorden van de vragen: waarom zijn we hier en waar willen we naartoe? Toen het eindelijk lunchpauze was dacht ik: Yes, even rust en lekker eten. Maar nee hoor, het was natuurlijk allemaal veganistisch en we gingen ‘mindful’ eten. We moesten de eerste 10 minuten in stilte eten. Akward: dat waren de langste 10 minuten van mijn leven. Gelukkig werd het daarna interessant: de kinderen van de dromers gaan naar dezelfde school, waar ze in elke klas één Joodse en één Arabische docent hadden. Er zaten meisjes met hoofddoeken naast joodse jongens en ze speelden allemaal met elkaar. Leuk idee. Aan het eind van de dag gingen we mediteren in een soort van iglo. Onze gids zei dat ze toen ze in de iglo zat met ons ze kon voelen dat vrede echt mogelijk is, omdat we dat allemaal dachten toen we daar zaten. Later vroeg ik aan de anderen waar ze aan hadden gedacht. Vooral alles behalve vrede :P
Maandag was een interessante dag. In mijn Arabische les leerden we hoe je wat in een restaurant besteld. De docente had ook een hoop Arabisch eten meegenomen en Arabische koffie. Ze had zo veel eten meegenomen dat het een gratis lunch was. Tijdens mijn les psychologie hadden we een gastspreker van de organisatie Breaking the silence. Moet je eens Googlen. Eindelijk heb ik het idee dat ik niet de enige ben die op deze manier naar het conflict kijkt. Dinsdag weer les en mijn stage bij Ada gehad. ’s Avonds was het tijd voor ontspanning. Ynon opende zijn bar in de dorms én het was open stage night. Een aantal vrienden hebben opgetreden en iedereen was blij dat er nu bier en pizza te verkrijgen was naast de deur. Het was tot laat erg gezellig.
Woensdag was een vrije dag, te vergelijken met tweede kerstdag. Helaas was het erg slecht weer. Het heeft hard geregend en gewaaid. De ceremonie in de kibbutz voor de feestdag is daarom verplaatst naar volgende week. Ik ben benieuwd. ’s Avonds reden de bussen weer en moest ik terug naar de universiteit. Ik had een nieuwe busroute ontdekt die sneller leek. Niet dus: de busritten zelf waren kort, maar ik moest 40 minuten wachten op de tweede bus. Zucht.
Donderdag had ik les na twee dagen vrij en ’s middags weer 3 dagen weekend. Beter nog: Oz kwam weer naar huis! Hij moest op de basis blijven voor shavuot, maar kreeg daarom een extra weekend vrij. Eigenlijk hebben we het hele weekend niks gedaan. Het lijkt erop dat we nu alles hebben gedaan in de afgelopen weekenden samen die we wilden doen toen ik nog in Nederland was. Nu zitten we vooral op de bank tv te kijken (we volgen nu de serie Da Vinci). Zoals gewone stellen dus.
Zaterdag avond bracht Oz me weer naar de universiteit, in plaats van op zondag morgen, omdat ik de volgende dag om 7.00 bij de bushalte moest staan. Het was namelijk tijd voor een verplichte excursie voor het college Peace & Conflict. Er is blijkbaar iemand die werkt in de administratie van de Internationale School die erg van mediteren houdt en gelooft in dromen over vrede. Onze docent ging niet mee, die dacht natuurlijk: jij bent gek. Wij studenten dachten dat ook, maar voor ons was het verplicht. We gingen nar Neve Shalom (de oase van vrede) vlak bij Jeruzalem waar een aantal dromers samen in een dorp wonen. 50% Arabieren en 50% Joden. Praten en mediteren de hele dag. En wij gingen dat ook de hele dag doen. Aarg, niks voor mij. We begonnen met het beantwoorden van de vragen: waarom zijn we hier en waar willen we naartoe? Toen het eindelijk lunchpauze was dacht ik: Yes, even rust en lekker eten. Maar nee hoor, het was natuurlijk allemaal veganistisch en we gingen ‘mindful’ eten. We moesten de eerste 10 minuten in stilte eten. Akward: dat waren de langste 10 minuten van mijn leven. Gelukkig werd het daarna interessant: de kinderen van de dromers gaan naar dezelfde school, waar ze in elke klas één Joodse en één Arabische docent hadden. Er zaten meisjes met hoofddoeken naast joodse jongens en ze speelden allemaal met elkaar. Leuk idee. Aan het eind van de dag gingen we mediteren in een soort van iglo. Onze gids zei dat ze toen ze in de iglo zat met ons ze kon voelen dat vrede echt mogelijk is, omdat we dat allemaal dachten toen we daar zaten. Later vroeg ik aan de anderen waar ze aan hadden gedacht. Vooral alles behalve vrede :P
Maandag was een interessante dag. In mijn Arabische les leerden we hoe je wat in een restaurant besteld. De docente had ook een hoop Arabisch eten meegenomen en Arabische koffie. Ze had zo veel eten meegenomen dat het een gratis lunch was. Tijdens mijn les psychologie hadden we een gastspreker van de organisatie Breaking the silence. Moet je eens Googlen. Eindelijk heb ik het idee dat ik niet de enige ben die op deze manier naar het conflict kijkt. Dinsdag weer les en mijn stage bij Ada gehad. ’s Avonds was het tijd voor ontspanning. Ynon opende zijn bar in de dorms én het was open stage night. Een aantal vrienden hebben opgetreden en iedereen was blij dat er nu bier en pizza te verkrijgen was naast de deur. Het was tot laat erg gezellig.
