Blikvoer
Door: Danni Reches
Blijf op de hoogte en volg Daantje
19 Februari 2011 | Israel, Jeruzalem
Woensdag was het een gewoonte geworden om zo vroeg letterlijk uit mijn stapelbed te springen. Ik heb goed geslapen, ik had ook niet anders verwacht, want slapen is tegenwoordig wat ik het beste doe. We maakten dit keer niet de badkamer schoon, omdat die belachelijk smerig was door de make-up tieners. Het ontbijt was dit keer een doos gevuld met blikvoer. Vandaag zou veld-dag zijn en we moesten leren wat soldaten op een missie eten. Nou, minimaal dus. Een blik tonijn, ananas en chocoladepasta (?).
Na het ontbijt verlieten we de basis en daalde we de berg flink af. We hoorden schoten en waren ineens allemaal enthousiast. Yay! Geen oefening meer, maar échte actie: we gingen naar de schietbaan. Nog een keer werden de veiligheidsregels uitgelegd. We moesten onze jas en riem met waterfles afdoen, ook je pet en alles wat in je zakken zat achterlaten. Vervolgens in een rij staan en de baan inlopen. De meisjes gingen voor natuurlijk. We kregen de orders in het Hebreeuws, maar ik had de volgorde onthouden dus wist wat ik moest doen. Toen ik alles had gedaan zoals het hoorde (volgens mij) en ik esh! (vuur!) hoorde schoot ik. 1 keer maar, toen blockte het ding. Aaah! Ik heb het geweer kapot gemaakt! They'll kill me! :( Maar blijkbaar werkte mijn geweer niet goed. Iemand sleutelde eraan en ik kon schieten toen iedereen al klaar was. Het was best leuk en het ging goed. Van de 10 kogels had ik mijn target 7 keer geraakt en 1 keer een hoofdschot. Gemiddeld dus. We mochten toen iedereen klaar was ons target ophalen en 1 kogelshel meenemen.
Na het schieten en het target vergelijken zijn we weer terug de berg opgelopen (vermoeiend!) en op de basis hadden we weer een les. Dit keer over de 2e Libanon oorlog. Dat helderde een hoop op, maar: hoe betrouwbaar was de informatie die de m.m. ons gaf? We zagen ook een kort filmpje over een officier die zich in Libanon op een granaat had geworpen om zijn troep te redden. Hiermee wilde de m.m. duidelijk maken dat het leger niet om heldendaden ging, maar om mensenlevens. Het is de taak van elke IDF soldaat om levens voorop te stellen. Door daden als die van deze man is het IDF sterker dan anderen, volgens de m.m.
Na de lunch, weer uit een doos. Grote teleurstelling, was het tijd voor het 'veld'. In de miezer regen vertrokken we naar het olijfbomen veld naast de basis, waar we zouden leren hoe een soldaat buiten overleeft, geen sporen achterlaat en tot zijn target komt. Net toen we in het midden van het veld stonden en modder op ons gezicht hadden gesmeerd (yuk!, of op zijn Hebreeuws: iegsa!) begon het keihard te regenen. We kregen dus het bevel om terug naar de basis te keren. We gingen naar een klaslokaal waar we probeerde zoveel mogelijk te doen, wat eigenlijk buiten gedaan hoorde te worden. Zo hebben we geleerd hoe je geluidloos kunt lopen en hoe je op verschillende manieren kunt kruipen. In het lokaal. Knieen en ellebogen blauw dus. We deden de 'slang' en de 6-6. 6-6 is een kruip variant waarin je 6 meter aflegt in 6 uur :O. Wie dat bedacht of gemeten heeft... Toen was het tijd voor granaat springen. Daarvoor moesten we wel naar buiten. De mevakedet gooide een steen en wij moesten in 3 seconden zo ver mogelijk ervandaan rennen. Binnen 8 meter ervandaan ben je dood, binnen 12 meter gewonden en daarbuiten ok. Je moet dan ook met je handen op je hoofd en je benen gekruisd liggen. Ik vroeg waarom. Zodat mannen geen 2e besnijdenis hoeven te ondergaan :P. Het springen ging zo goed, dat mijn knieen nu nog blauwer zijn, maar het was wel leuk. Eén keer rende ik echter de verkeerde kant op: in de richting van de granaat. Tja, links en rechts, en dan zeker in het Hebreeuws... dodelijk. Hierdoor waren we wel zeiknat geregend. Gelukkig konden we een nieuw uniform krijgen en kregen we een extra pauze om ons om te kleden.
's Avonds kregen we weer een doos voor avondeten. Wauw, nu werd iedereen echt gek. Het was lang niet genoeg en al de derde keer vandaag. De jongens draaide helemaal door. Als een groep wolven speurden ze alles af op zoek naar voedsel. Nou hebben we ook geleerd wat honger is.
's Avonds was iedereen wel uitgeput. Later hoorden we dat 1 van de jongens hun mevaked weer in de zeik hadden genomen: mevaked, can you please check under my bed? Mevaked: why? Because I'm afraid that there's a monster under it. Haha! De mevaked heeft wéér gelachen.
Na het ontbijt verlieten we de basis en daalde we de berg flink af. We hoorden schoten en waren ineens allemaal enthousiast. Yay! Geen oefening meer, maar échte actie: we gingen naar de schietbaan. Nog een keer werden de veiligheidsregels uitgelegd. We moesten onze jas en riem met waterfles afdoen, ook je pet en alles wat in je zakken zat achterlaten. Vervolgens in een rij staan en de baan inlopen. De meisjes gingen voor natuurlijk. We kregen de orders in het Hebreeuws, maar ik had de volgorde onthouden dus wist wat ik moest doen. Toen ik alles had gedaan zoals het hoorde (volgens mij) en ik esh! (vuur!) hoorde schoot ik. 1 keer maar, toen blockte het ding. Aaah! Ik heb het geweer kapot gemaakt! They'll kill me! :( Maar blijkbaar werkte mijn geweer niet goed. Iemand sleutelde eraan en ik kon schieten toen iedereen al klaar was. Het was best leuk en het ging goed. Van de 10 kogels had ik mijn target 7 keer geraakt en 1 keer een hoofdschot. Gemiddeld dus. We mochten toen iedereen klaar was ons target ophalen en 1 kogelshel meenemen.
Na het schieten en het target vergelijken zijn we weer terug de berg opgelopen (vermoeiend!) en op de basis hadden we weer een les. Dit keer over de 2e Libanon oorlog. Dat helderde een hoop op, maar: hoe betrouwbaar was de informatie die de m.m. ons gaf? We zagen ook een kort filmpje over een officier die zich in Libanon op een granaat had geworpen om zijn troep te redden. Hiermee wilde de m.m. duidelijk maken dat het leger niet om heldendaden ging, maar om mensenlevens. Het is de taak van elke IDF soldaat om levens voorop te stellen. Door daden als die van deze man is het IDF sterker dan anderen, volgens de m.m.
Na de lunch, weer uit een doos. Grote teleurstelling, was het tijd voor het 'veld'. In de miezer regen vertrokken we naar het olijfbomen veld naast de basis, waar we zouden leren hoe een soldaat buiten overleeft, geen sporen achterlaat en tot zijn target komt. Net toen we in het midden van het veld stonden en modder op ons gezicht hadden gesmeerd (yuk!, of op zijn Hebreeuws: iegsa!) begon het keihard te regenen. We kregen dus het bevel om terug naar de basis te keren. We gingen naar een klaslokaal waar we probeerde zoveel mogelijk te doen, wat eigenlijk buiten gedaan hoorde te worden. Zo hebben we geleerd hoe je geluidloos kunt lopen en hoe je op verschillende manieren kunt kruipen. In het lokaal. Knieen en ellebogen blauw dus. We deden de 'slang' en de 6-6. 6-6 is een kruip variant waarin je 6 meter aflegt in 6 uur :O. Wie dat bedacht of gemeten heeft... Toen was het tijd voor granaat springen. Daarvoor moesten we wel naar buiten. De mevakedet gooide een steen en wij moesten in 3 seconden zo ver mogelijk ervandaan rennen. Binnen 8 meter ervandaan ben je dood, binnen 12 meter gewonden en daarbuiten ok. Je moet dan ook met je handen op je hoofd en je benen gekruisd liggen. Ik vroeg waarom. Zodat mannen geen 2e besnijdenis hoeven te ondergaan :P. Het springen ging zo goed, dat mijn knieen nu nog blauwer zijn, maar het was wel leuk. Eén keer rende ik echter de verkeerde kant op: in de richting van de granaat. Tja, links en rechts, en dan zeker in het Hebreeuws... dodelijk. Hierdoor waren we wel zeiknat geregend. Gelukkig konden we een nieuw uniform krijgen en kregen we een extra pauze om ons om te kleden.
's Avonds kregen we weer een doos voor avondeten. Wauw, nu werd iedereen echt gek. Het was lang niet genoeg en al de derde keer vandaag. De jongens draaide helemaal door. Als een groep wolven speurden ze alles af op zoek naar voedsel. Nou hebben we ook geleerd wat honger is.
's Avonds was iedereen wel uitgeput. Later hoorden we dat 1 van de jongens hun mevaked weer in de zeik hadden genomen: mevaked, can you please check under my bed? Mevaked: why? Because I'm afraid that there's a monster under it. Haha! De mevaked heeft wéér gelachen.
