Knuffelen
Door: Danni Reches
Blijf op de hoogte en volg Daantje
29 Mei 2011 | Israel, Jeruzalem
Maandag was het zover. We hadden eerst weer ontbijt in het hotel, waar ik pizza en pannekoeken met maple siroop heb gegeten en natuurlijk ook verse meloen en watermeloen. Ik stond om 8.30 op de parkeerplaatst te wachten op de bus met mijn Indiana Jones hoed op, een fles bevroren water en mijn wandelschoenen (jaha, die heb ik). Er kwam een enorme tourbus aanzetten voor de 4 Amerikaanse studenten van gisteren, 3 nieuwe studenten uit Nabraska, 3 losse vrijwilligers van alle leeftijden, de professoren, de baas van de opgravingen (Rami uit Haifa), 2 kibbutzniks die altijd meegraven en ik. In totaal ongeveer 20 man dus. We reden ongeveer 20 minuten lang naar Beit Saida en daar was het al flink warm.
Sinds vorige week is de plaats geopend voor toeristen en er is nu een pad om de oude stad heen gelegd en bij sommige ruines staan borden met uitleg over wat het was en er zijn wc's. Yay! Geen dixies voor ons! Het is een opgraving die groter is dan Megiddo (vrij groot dus) en er het eerste bewijs van bewoning op de heuvel komt van 3000 jaar voor Christus. 2000 jaar voor Christus stond er een welvarende stad en ongeveer 500 jaar later werd het verwoest door een gemene Syrische koning. Na de verwoesting was het tijdelijk niet bewoond, maar er kwamen nieuwe mensen wonen, waarvan een aantal joden. In de tijd van Herodus werden er een hoop joden naartoe verhuisd. Toen is Jesus er blijkbaar langs komen lopen en een van zijn 12 vrienden komt ervandaan. Daarom wordt het beschouwd als een heilige plaats en komen er af en toe bussen vol Christelijke toeristen voorbij.
Er zijn een hoop ruines van verschillende huizen te zien, waaronder een wijnerij, een paleis en verschillende opslag plaatsen. De poort is zo'n 7 jaar geleden helemaal opgegraven, met een altaar, plaats van de wijzen en een lange weg naar beneden eromheen. Vorig jaar zijn er 3 lijken opgegraven. 2 waren een man en een vrouw die in een omhelzing waren gevonden. De man was iets groter dan de vrouw en haar hoofd ruste op zijn borst. Ze waren van middelbare leeftijd en dateerden van ongeveer 3000 jaar voor Christus. Ze knuffelden elkaar dus al 5000 jaar. Wauw! Wij hopen nu allemaal romantische lijken te vinden. Maar als ik ze vind kan ik het jullie niet vertellen. Dan lekt het uit en komen er bussen vol reli joden die de hele omgeving vernietigen en alles voor ons blokkeren, omdat we graven onteren. Geen zorgen: ze gaan naar een muzeum met airconditioning of worden opnieuw begraven.
De tour duurden uren, omdat Rami, de baas, veel verhalen had te vertellen. Gelukkig waren de meeste interessant. Terug in het hotel hebben we gelunched. Dat was in de kibbutz eetzaal en deed me erg denken aan Yagur, gelukkig was het eten veel beter en was er geen schnitzel! Na het eten kleedde iedereen zich meteen om en renden we naar het prive strand van het hotel. Het water van de Kineret had de perfecte temperatuur en was schoner dan ik dacht. We zwommen en lagen in de zon op een pier in het midden van het water. Daar kletste ik met Darby, Dan en Josh uit Nabraska. Darby is mijn kamergenoot en veel minder luidruchtig dan de vorigen die ik had. Dan is 2 meter en meer lang en knalt elke morgen om 5 uur tegen de deur aan met zijn hoofd. Dat is te vroeg voor hem om te denken aan zijn lengte :P. Hij stamt af van Ieren (Mc Clusckey) en is er erg trots op, te zien aan zijn klavertatoo en de pub liedjes die hij de hele dag zingt. Josh is een interessante jongen, tenminste, als hij praat.
Na het zwemmen heb ik toch een beetje gestudeerd voor de test die eraan komt. Dank je wel Ria, ik weet nu dat het antwoord echt 42 is, maar nu moet ik dat nog leren in het Hebreeuws :P. Daarna hebben we gegeten in het hotel en dit keer was het zelfs beter dan gisteren. Het beste eraan is, is dat alles in mini-mini porties komt, zodat je van álles iets kan eten. De mocca taart was toch wel echt de beste van allemaal. Dit keer ging iedereen optijd naar bed, want morgen is de eerste echte dag. Om 5.30 zal de bus met of zonder mij vertrekken naar Beit Saida. Wens me sterkte!
Sinds vorige week is de plaats geopend voor toeristen en er is nu een pad om de oude stad heen gelegd en bij sommige ruines staan borden met uitleg over wat het was en er zijn wc's. Yay! Geen dixies voor ons! Het is een opgraving die groter is dan Megiddo (vrij groot dus) en er het eerste bewijs van bewoning op de heuvel komt van 3000 jaar voor Christus. 2000 jaar voor Christus stond er een welvarende stad en ongeveer 500 jaar later werd het verwoest door een gemene Syrische koning. Na de verwoesting was het tijdelijk niet bewoond, maar er kwamen nieuwe mensen wonen, waarvan een aantal joden. In de tijd van Herodus werden er een hoop joden naartoe verhuisd. Toen is Jesus er blijkbaar langs komen lopen en een van zijn 12 vrienden komt ervandaan. Daarom wordt het beschouwd als een heilige plaats en komen er af en toe bussen vol Christelijke toeristen voorbij.
Er zijn een hoop ruines van verschillende huizen te zien, waaronder een wijnerij, een paleis en verschillende opslag plaatsen. De poort is zo'n 7 jaar geleden helemaal opgegraven, met een altaar, plaats van de wijzen en een lange weg naar beneden eromheen. Vorig jaar zijn er 3 lijken opgegraven. 2 waren een man en een vrouw die in een omhelzing waren gevonden. De man was iets groter dan de vrouw en haar hoofd ruste op zijn borst. Ze waren van middelbare leeftijd en dateerden van ongeveer 3000 jaar voor Christus. Ze knuffelden elkaar dus al 5000 jaar. Wauw! Wij hopen nu allemaal romantische lijken te vinden. Maar als ik ze vind kan ik het jullie niet vertellen. Dan lekt het uit en komen er bussen vol reli joden die de hele omgeving vernietigen en alles voor ons blokkeren, omdat we graven onteren. Geen zorgen: ze gaan naar een muzeum met airconditioning of worden opnieuw begraven.
De tour duurden uren, omdat Rami, de baas, veel verhalen had te vertellen. Gelukkig waren de meeste interessant. Terug in het hotel hebben we gelunched. Dat was in de kibbutz eetzaal en deed me erg denken aan Yagur, gelukkig was het eten veel beter en was er geen schnitzel! Na het eten kleedde iedereen zich meteen om en renden we naar het prive strand van het hotel. Het water van de Kineret had de perfecte temperatuur en was schoner dan ik dacht. We zwommen en lagen in de zon op een pier in het midden van het water. Daar kletste ik met Darby, Dan en Josh uit Nabraska. Darby is mijn kamergenoot en veel minder luidruchtig dan de vorigen die ik had. Dan is 2 meter en meer lang en knalt elke morgen om 5 uur tegen de deur aan met zijn hoofd. Dat is te vroeg voor hem om te denken aan zijn lengte :P. Hij stamt af van Ieren (Mc Clusckey) en is er erg trots op, te zien aan zijn klavertatoo en de pub liedjes die hij de hele dag zingt. Josh is een interessante jongen, tenminste, als hij praat.
Na het zwemmen heb ik toch een beetje gestudeerd voor de test die eraan komt. Dank je wel Ria, ik weet nu dat het antwoord echt 42 is, maar nu moet ik dat nog leren in het Hebreeuws :P. Daarna hebben we gegeten in het hotel en dit keer was het zelfs beter dan gisteren. Het beste eraan is, is dat alles in mini-mini porties komt, zodat je van álles iets kan eten. De mocca taart was toch wel echt de beste van allemaal. Dit keer ging iedereen optijd naar bed, want morgen is de eerste echte dag. Om 5.30 zal de bus met of zonder mij vertrekken naar Beit Saida. Wens me sterkte!
