Sebastiaan de krab

Vrijdag was de groep uit West Virginia al vertrokken (naar Jerusalem), dus waren we nog maar met 7 man over. Het busje dat ons naar de plek bracht werd halverwege gestopt door de politie. Ik vertaalde voor de rest ( :) ) Ernstig ongeluk, auto tegen vrachtwagen geknalt en onmogelijk om verder te rijden. We zagen een helikopter landen naast de ambulances, brandweerauto's en politie die we verder op zagen staan. We konden vanwege ons kleine aantal opsplitsen en in 2 auto's naar Beit Saida rijden.

We verhuisden met z’n allen naar 1 pit, de Romeinse. Daar moest een muur verwijderd worden. Meer stenen dus. Blijkbaar hadden Syriërs 50 jaar geleden besloten om in deze 5000 jaar oude ruines een betonnen bunker te bouwen. Een torentje ervan steekt uit de Romeinse pit en ik zit er net naast. Ik vind dus een hoop insecten (omdat de grond er nieuwer is), er kroop zelfs een schorpioen uit een van de stenen die ik weggooide. Yuk! We vonden de hele dag niets interessants, behalve hulsen van Syrische kogels. Die mocht ik houden, want die zijn niet oud genoeg om te bewaren.

We hadden vandaag meteen weekend na de opgravingen en hoefden geen potschreven meer te tellen. Tijd voor Raquel dus om me op te komen zoeken. Ze had een auto gehuurd, omdat ze geen zin had om met de bus te komen. Ze was er dus lekker snel en we konden naar Tiberias rijden om daar een beetje rond te kijken en daar op het strand te ziteen en te zwemmen. Ik kan zweren dat een krab een paar keer mijn tenen probeerde te grijpen. Het kan geen vis geweest zijn, het voelde echt raar. Ik liep ervan weg, maar het volgde me! Vreemd... Toen de zon onder was en onze huid gerimpeld gingen we naar de boulevard. Dat lijkt erg veel op Eilat in het klein, met kraampjes en winkeltjes. We hebben er falafel gegeten en in een bar wat gedronken. Ze bracht me niet te laat weer terug naar Ginosar, want ik was erg, erg moe na deze lange week.