Het telefoon drama
Door: Danni
Blijf op de hoogte en volg Daantje
10 Juli 2013 | Israel, Haifa
Op woensdag ben ik met de trein naar Tel Aviv vertrokken. Daar heb ik eerst Hannes ontmoet. Hij viert daar vakantie met zijn vriendin Gili. Met Hannes heb ik bijgekletst over iedereen in Leiden en koffie gedronken vlak bij het strand. De serveerster gaf ons ineens een tweede koffie. Toen ze ons verbaasd zag kijken, zie ze: ow, sorry, dit is van het huis dan maar. Toen Gili terugkwam van haar werk had ze me uitgenodigd om vanavond mee uit te gaan. Dat ging ik met Stuart overleggen. Hij had me namelijk uitgenodigd in Tel Aviv, om met hem, zijn zus en een vriendin van de zus in het hostel te verblijven. Het nieuwe hostel had een flinke keuken, airco en een tv. 's Avonds ging ik met Stuart en de meiden uit eten in een Thais restaurant, wat echt geweldig lekker was. De meiden gingen daarna een drankje doen in een bar en ik en Stuart gingen met Hannes en Gili uit in een bar waar een band een soort van Israelische/Afrikaanse muziek speelde en een danseres rondsprong. Het was erg gezellig. Toen Stuart en ik terug kwamen in het hostel ging de tv aan. In het midden van de nacht moesten de Midden-Oosten en Politicologie studenten tot in de vroege morgen volgen wat er in Egypte allemaal aan de hand was. (Stuart uit Londen doet de master versie van mijn studie).
De volgende dag moesten de meiden naar het vliegveld. We dumpten ze in een taxi en liepen vervolgens zelf van het strand naar yaffo, waar we wat gedronken hadden en kanafe hadden gegeten. Heerlijk! s Middags moesten we terug naar Haifa. Ik moest namelijk mijn koffer pakken voor 2 weken Jeruzalem.
Vrijdag nam ik een taxi van de kibbutz naar Kiryat Ata, omdat ik te veel spullen bij me had om te lopen. Ik ging met de bus naar Jeruzalem, waar Noam me opwachtte. Hij gaat twee weken naar Nederland op vakantie en ik ga twee weken in zijn kamer zitten, zodat ik in de dierentuin in Jeruzalem kan werken. 's Avonds zijn we uit eten gegaan met Noam's huisgenote in een Chinees restaurant. Dat vond ik wel bijzonder; op vrijdag avond garnalen en varkensvlees eten in het midden van Jeruzalem. Daarna gingen we naar een bar voor een biertje. Gelukkig kan ik het goed vinden met Neta, mijn nieuwe huisgenote.
Zaterdag hebben we uitgeslapen en heb ik Noam geholpen met het opruimen van zijn kamer. We hadden nog tijd om een film te kijken en gingen op tijd naar bed: morgen mijn eerste werkdag!
Zondag moest ik om 9 uur in de dierentuin zijn. Daar ontmoete ik Haim, die dacht dat ik in Haifa studeerde om dierenarts te worden en daarom een plekje voor me had gereserveerd in de dierenkliniek. Dat is hem dus niet geworden. Ik werd naar de apenafdeling gestuurd. Daar volgde ik Anna en Mustafa de hele dag. Ik en Anna gaven de lemuren (Madagaskar aapjes) eten. Ik moest naast ze zitten terwijl ze aten, zo zijn ge getraind. Met z'n allen hebben we het huis van de mandrillen schoongemaakt. Het was er heel vies. Ik heb ook zakken volgeschept met hooi, maar ik weet niet waarom. In de keuken heb ik ook eten klaargemaakt voor de apen. Ik heb veel gekletst met Anna die Engels probeerd te leren en rondloopt met flashcards in haar zakken. Mustafa heeft me aan het eind van de dag uitgenodigd om mee te gaan naar zijn capuera groep 's avonds. Ik heb ja gezegd. Ik ging erheen met Shani en haar zus. Het was de eerste keer dat ik het zag en de groep was erg goed. We mochten aan het einde meedoen. Kort voor het einde kwam Mustafa naar me toe en zei: leuk dat je er was, ik moet nu gaan. Wij bleven achter met Rushdie, een vriend van Mustafa die ook in de dierentuin werkt. Hij nodigde ons uit voor een biertje met de hele groep. Een van de jongens uit de groep begon met me te praten over hoe hij slechts half mens was en half elf en dat hij ook elfish spreekt. Ok.
Op maandag moest ik om 7 uur in de dierentuin zijn. Ik moest de bus van 6.20 nemen. Toen ik uitstapte, realiseerde ik me dat ik mijn telefoon kwijt was. Hij moest in de bus zijn! Ik rende er in paniek nog een beetje achteraan, maar hij was al te ver weg. Ik zag een politieauto en sprong er zowat voor en in het Engels (ik was even al mijn Hebreeuws vergeten) schreeuwde ik tegen de agent: volg bus 17! Hij keek een beetje verward, maar liet me instappen. Hij leek niet echt snel te rijden, hij was vooral geintereseerd in waar ik vandaan kwam en wat ik in Jeruzalem kwam doen. Die bus heb ik nooit meer gezien. Gelukkig bracht de agent me wel naar de dierentuin. Daar bleek dat de buschaffeur Anna van de apen geprobeerd had te bellen (?). Ik wist nu dat de telefoon waarschijnlijk in goed handen was, maar ik heb 1000 keer geprobeerd terug te bellen en niemand nam op. Ik werd door Haim van de apen naar de vogels gestuurd. Ik werkte daar met Tia, een meisje van mijn leeftijd uit Finland. We begonnen met het voeren van de papegaaien en het schoonmaken van hun kooien. Ik heb een zwarte kaketoe op mijn arm gehad, die op mijn schouder klom en mijn oor likte. Papegaaien zijn eigenlijk heel groot! Er is ook een witte kaketoe, Fred, die Nederlands spreekt en blijkbaar heel agressief is. Ik zei goeie morgen tegen hem en hij bleef op afstand. Heb ik toch nog iets aan mijn Nederlands. De dierentuin fokt een soort eend die bijna uitgestorven is. Deze zomer zijn er 32 eendjes uitgekomen en die stinken! Hun hok moest nodig schoongemaakt worden. Helaas moest ik daarna ook nog de insecten van de dierentuin voeren. Die worden later gebruikt als voer. Aan het eind van de dag keek ik hoe Tia de pinguins voerde. Om 2 uur was ik klaar en had ik met de zus van Shani afgesproken om de dierentuin te gaan verkennen. Ze kwam uiteindelijk pas om 3 uur, omdat ze de verkeerde bus had genomen (het ligt dus niet aan mij). Ik kon haar alleen niet bereiken, omdat ik geen telefoon had. Ik besloot vrienden te worden met de jongen in het informatiehokje naast de ingang. Hij had namelijk airco en facebook en het was ook gezellig. Van 3 tot 7 heb ik de hele dierentuin gezien. Ze hebben ontzettend veel dieren en het ziet er allemaal goed uit. Er staat ook een enorme ark van Noah. Ik was nu helemaal kapot. Thuis heb ik gegeten, gedouched en geslapen.
Dinsdag had ik geen wekker, want ik had geen telefoon. Ik had een website gevonden met een wekker, maar mijn computer viel ook in slaap, dus het alarm ging niet af. Ik werd om 6.10 wakker en de bus ging om 6.20! Ik deed snel mijn kleren aan en rende als een gek naar de halte. Ik heb nog nooit zo hard een berg opgerend! Ik kwam tegelijkertijd met de bus bij de halte aan. Het was dezelfde buschaffeur!Ik vroeg hem over de telefoon en hij zei dat hij die had gevonden en bij de busparkeerplaats had achtergelaten, van waaruit het naar het centrum van Jeruzalem zou worden gebracht om 8 uur. Hij hielp me naar een andere bus, de nieuwe buschaffeur bracht me naar de parkeerplaats waar geen reizigers komen. In de kantine daar zaten alle chagarijnige buschaffeurs koffie te drinken. Daar was mijn telefoon. Wauw, wat een geluk! Weer een andere chauffeur bracht me naar de dierentuin, waar ik om 7.10 was. Daar werkte ik weer met Tia, waar we begonnen met de papegaaiten en dit keer ook met de pinguins. Ik mocht mee naar binnen om het verblijf schoon te maken. Dat is bijzonder, want pinguins zijn erg bang voor mensen en de verzorgers. Daarna gingen we naar de tropische vogels. Dat is een enorm verblijf waar de bezoekers tussen de vogels kunnen lopen. Daar heb ik gewerkt met een ADHD-er. We moesten aarde van buiten naar binnen sjouwen, zodat er nieuwe planten geplant konden worden. Zwaar, warm, wel heel hard gelachen om zowel de dieren als mijn collegas. Ik mocht de volgens ook voeren. Ik was rond 3 uur klaar en heb thuis lekker niks gedaan.
Woensdag ging alles goed. Ik had mijn telefoon, de wekker ging, ik was optijd bij de bus en op mijn werk. Vandaag werkte ik met Flori, zij is ook Nederlands en vond het erg leuk om de hele dag Nederlands te babelen. We begonnen met het voeren van de muizen. Stinken ook. Daarna gingen we naar de moerasvogels waar een hoop vogelpoep weggespoten moest worden. We moesten ook de reuzenschildpadden voeren en natspuiten om ze af te koelen. Dat vonden ze heerlijk; de nekken gingen omhoog en de oogjes dicht van plezier. En ik mocht ze aaien. Vonden ze ook leuk. Ik heb daarna de zwanen gevoerd en ook de flamingo's. Dat was nog veel werk, want de flamingos eten vlees uit het water, dus eerst moest het badje van gisteren opgeruimd worden en een nieuw badje gemaakt worden en daar moest vlees in gegooid worden. Om 12 uur waren we al klaar en Haim zei dat voor vandaag iedereen voorzien was van een vrijwilliger, dus dat ik naar huis mocht. Het was een erg hete dag en vond dat dus niet zo erg. Ik weet niet hoe mensen de ramadan doen en dit werk volhouden... Thuis heb ik serie gekeken en gekletst met mijn huisgenote.
De volgende dag moesten de meiden naar het vliegveld. We dumpten ze in een taxi en liepen vervolgens zelf van het strand naar yaffo, waar we wat gedronken hadden en kanafe hadden gegeten. Heerlijk! s Middags moesten we terug naar Haifa. Ik moest namelijk mijn koffer pakken voor 2 weken Jeruzalem.
Vrijdag nam ik een taxi van de kibbutz naar Kiryat Ata, omdat ik te veel spullen bij me had om te lopen. Ik ging met de bus naar Jeruzalem, waar Noam me opwachtte. Hij gaat twee weken naar Nederland op vakantie en ik ga twee weken in zijn kamer zitten, zodat ik in de dierentuin in Jeruzalem kan werken. 's Avonds zijn we uit eten gegaan met Noam's huisgenote in een Chinees restaurant. Dat vond ik wel bijzonder; op vrijdag avond garnalen en varkensvlees eten in het midden van Jeruzalem. Daarna gingen we naar een bar voor een biertje. Gelukkig kan ik het goed vinden met Neta, mijn nieuwe huisgenote.
Zaterdag hebben we uitgeslapen en heb ik Noam geholpen met het opruimen van zijn kamer. We hadden nog tijd om een film te kijken en gingen op tijd naar bed: morgen mijn eerste werkdag!
Zondag moest ik om 9 uur in de dierentuin zijn. Daar ontmoete ik Haim, die dacht dat ik in Haifa studeerde om dierenarts te worden en daarom een plekje voor me had gereserveerd in de dierenkliniek. Dat is hem dus niet geworden. Ik werd naar de apenafdeling gestuurd. Daar volgde ik Anna en Mustafa de hele dag. Ik en Anna gaven de lemuren (Madagaskar aapjes) eten. Ik moest naast ze zitten terwijl ze aten, zo zijn ge getraind. Met z'n allen hebben we het huis van de mandrillen schoongemaakt. Het was er heel vies. Ik heb ook zakken volgeschept met hooi, maar ik weet niet waarom. In de keuken heb ik ook eten klaargemaakt voor de apen. Ik heb veel gekletst met Anna die Engels probeerd te leren en rondloopt met flashcards in haar zakken. Mustafa heeft me aan het eind van de dag uitgenodigd om mee te gaan naar zijn capuera groep 's avonds. Ik heb ja gezegd. Ik ging erheen met Shani en haar zus. Het was de eerste keer dat ik het zag en de groep was erg goed. We mochten aan het einde meedoen. Kort voor het einde kwam Mustafa naar me toe en zei: leuk dat je er was, ik moet nu gaan. Wij bleven achter met Rushdie, een vriend van Mustafa die ook in de dierentuin werkt. Hij nodigde ons uit voor een biertje met de hele groep. Een van de jongens uit de groep begon met me te praten over hoe hij slechts half mens was en half elf en dat hij ook elfish spreekt. Ok.
Op maandag moest ik om 7 uur in de dierentuin zijn. Ik moest de bus van 6.20 nemen. Toen ik uitstapte, realiseerde ik me dat ik mijn telefoon kwijt was. Hij moest in de bus zijn! Ik rende er in paniek nog een beetje achteraan, maar hij was al te ver weg. Ik zag een politieauto en sprong er zowat voor en in het Engels (ik was even al mijn Hebreeuws vergeten) schreeuwde ik tegen de agent: volg bus 17! Hij keek een beetje verward, maar liet me instappen. Hij leek niet echt snel te rijden, hij was vooral geintereseerd in waar ik vandaan kwam en wat ik in Jeruzalem kwam doen. Die bus heb ik nooit meer gezien. Gelukkig bracht de agent me wel naar de dierentuin. Daar bleek dat de buschaffeur Anna van de apen geprobeerd had te bellen (?). Ik wist nu dat de telefoon waarschijnlijk in goed handen was, maar ik heb 1000 keer geprobeerd terug te bellen en niemand nam op. Ik werd door Haim van de apen naar de vogels gestuurd. Ik werkte daar met Tia, een meisje van mijn leeftijd uit Finland. We begonnen met het voeren van de papegaaien en het schoonmaken van hun kooien. Ik heb een zwarte kaketoe op mijn arm gehad, die op mijn schouder klom en mijn oor likte. Papegaaien zijn eigenlijk heel groot! Er is ook een witte kaketoe, Fred, die Nederlands spreekt en blijkbaar heel agressief is. Ik zei goeie morgen tegen hem en hij bleef op afstand. Heb ik toch nog iets aan mijn Nederlands. De dierentuin fokt een soort eend die bijna uitgestorven is. Deze zomer zijn er 32 eendjes uitgekomen en die stinken! Hun hok moest nodig schoongemaakt worden. Helaas moest ik daarna ook nog de insecten van de dierentuin voeren. Die worden later gebruikt als voer. Aan het eind van de dag keek ik hoe Tia de pinguins voerde. Om 2 uur was ik klaar en had ik met de zus van Shani afgesproken om de dierentuin te gaan verkennen. Ze kwam uiteindelijk pas om 3 uur, omdat ze de verkeerde bus had genomen (het ligt dus niet aan mij). Ik kon haar alleen niet bereiken, omdat ik geen telefoon had. Ik besloot vrienden te worden met de jongen in het informatiehokje naast de ingang. Hij had namelijk airco en facebook en het was ook gezellig. Van 3 tot 7 heb ik de hele dierentuin gezien. Ze hebben ontzettend veel dieren en het ziet er allemaal goed uit. Er staat ook een enorme ark van Noah. Ik was nu helemaal kapot. Thuis heb ik gegeten, gedouched en geslapen.
Dinsdag had ik geen wekker, want ik had geen telefoon. Ik had een website gevonden met een wekker, maar mijn computer viel ook in slaap, dus het alarm ging niet af. Ik werd om 6.10 wakker en de bus ging om 6.20! Ik deed snel mijn kleren aan en rende als een gek naar de halte. Ik heb nog nooit zo hard een berg opgerend! Ik kwam tegelijkertijd met de bus bij de halte aan. Het was dezelfde buschaffeur!Ik vroeg hem over de telefoon en hij zei dat hij die had gevonden en bij de busparkeerplaats had achtergelaten, van waaruit het naar het centrum van Jeruzalem zou worden gebracht om 8 uur. Hij hielp me naar een andere bus, de nieuwe buschaffeur bracht me naar de parkeerplaats waar geen reizigers komen. In de kantine daar zaten alle chagarijnige buschaffeurs koffie te drinken. Daar was mijn telefoon. Wauw, wat een geluk! Weer een andere chauffeur bracht me naar de dierentuin, waar ik om 7.10 was. Daar werkte ik weer met Tia, waar we begonnen met de papegaaiten en dit keer ook met de pinguins. Ik mocht mee naar binnen om het verblijf schoon te maken. Dat is bijzonder, want pinguins zijn erg bang voor mensen en de verzorgers. Daarna gingen we naar de tropische vogels. Dat is een enorm verblijf waar de bezoekers tussen de vogels kunnen lopen. Daar heb ik gewerkt met een ADHD-er. We moesten aarde van buiten naar binnen sjouwen, zodat er nieuwe planten geplant konden worden. Zwaar, warm, wel heel hard gelachen om zowel de dieren als mijn collegas. Ik mocht de volgens ook voeren. Ik was rond 3 uur klaar en heb thuis lekker niks gedaan.
Woensdag ging alles goed. Ik had mijn telefoon, de wekker ging, ik was optijd bij de bus en op mijn werk. Vandaag werkte ik met Flori, zij is ook Nederlands en vond het erg leuk om de hele dag Nederlands te babelen. We begonnen met het voeren van de muizen. Stinken ook. Daarna gingen we naar de moerasvogels waar een hoop vogelpoep weggespoten moest worden. We moesten ook de reuzenschildpadden voeren en natspuiten om ze af te koelen. Dat vonden ze heerlijk; de nekken gingen omhoog en de oogjes dicht van plezier. En ik mocht ze aaien. Vonden ze ook leuk. Ik heb daarna de zwanen gevoerd en ook de flamingo's. Dat was nog veel werk, want de flamingos eten vlees uit het water, dus eerst moest het badje van gisteren opgeruimd worden en een nieuw badje gemaakt worden en daar moest vlees in gegooid worden. Om 12 uur waren we al klaar en Haim zei dat voor vandaag iedereen voorzien was van een vrijwilliger, dus dat ik naar huis mocht. Het was een erg hete dag en vond dat dus niet zo erg. Ik weet niet hoe mensen de ramadan doen en dit werk volhouden... Thuis heb ik serie gekeken en gekletst met mijn huisgenote.
