Money Money Money
Door: Danni
Blijf op de hoogte en volg Daantje
09 September 2013 | Israel, Haifa
Zondag ochtend ging ik weer naar de kibbutz. Daar kon ik maar eventjes blijven, want ik ging ’s middags oppassen in Haifa. Via Shani (mijn vriendin uit Jeruzalem) ben ik bij een gezin terecht gekomen die net terug verhuisd zijn naar Israel, na een tweejarig verblijf in Canada. De kinderen van 10, 8 en 2 spreken dus vloeiend Engels en hun ouders willen niet dat zij de taal vergeten en huren mij dus in als babysitter. Ze wonen vlakbij de universiteit, dus het was best wel een lange reis vanuit de kibbutz, maar de kinderen waren erg leuk (niet zo hyper als de meeste Israëlische kinders) en ik verdien weer geld. ’s Avonds laat kwam ik weer terug bij opa en oma en op maandag morgen ben ik weer naar mijn oppasadres gereisd. Ze zijn pas net terug in Israel en de vader is in Canada achtergebleven, die is pas klaar met werken in november. De kinderen zijn deze week met school begonnen en de moeder werkt ook nog eens fulltime. Het is dus best wel een chaotische boel en ik kom nu zo vaak als ik kan: mijn lessen beginnen pas in oktober.
Op dinsdag en woensdag heb ik voor de verandering lekker niks gedaan. Ik kijk ontzettend veel tv series en lees boeken. Donderdag heb ik ook gewerkt. Ik spreek Engels met de kinderen en lees met de oudste twee elke keer een half uurtje een Engels boek. Het alfabet is anders in het Hebreeuws, dus het is ook belangrijk dat ze blijven leven, voordat ze de Engelse letters verleren. De oudste jongen is 10 jaar, Ma’ayan, en ziet eruit en spreekt als Sheldon uit the big bang theory. Het zijn gewoon nerds, want ze hebben geen tv en lezen dus veel boeken en ze gaan ook naar schaakles. Het klinkt daarom wel tussen ons. De middelste is Gilad; superschattige krullenbol. Hij wil de hele tijd met me spelen Ik heb hem tijdens een spelletje steeds laten winnen en dat kreeg hij na twee keer door, dus zei hij: ik snap wel dat je mij laat winnen hoor. Dus eigelijk is het 1-1. De jongste is Maya, zij is de baas in huis. Ze praat niet, maar geeft bevelen die haar moeder opvolgt. Dat gaat haar bij mij niet lukken! Na het werk ben ik op bezoek geweest bij Imri. Hij woont slechts twee bushaltes verder van het oppasadres. We dronken koffie voordat ik naar de kibbutz vertrok. Daar maakte oma pannenkoeken voor me.
Vrijdag was het weekend van chaos aangebroken. Obama had iets gezegd over Syrie, dus gaat het nieuws in Israel over: dreigende aanval van Syrië met chemische wapens op Israel, hele bevolking in gevaar! Laten we alle reservisten oproepen en gasmaskers uitdelen, maar vooral niet in paniek raken. Juist. Ik zag het allemaal maar gebeuren en zei steeds: nou, er gebeurt niks hoor. Gelukkig had ik tot zo ver gelijk. Zaterdag ben ik dan ook zonder gasmasker terugverhuisd naar de universiteit in Haifa. Chen bracht me met de auto en daar hielp ook Ynon me met verhuizen. Daar bleek dat ze nog geen kamer voor me hadden en me tijdelijk in een reservekamer stopten. Ik kwaad. Sta ik daar met al mijn spullen: 3 koffers, 2 dozen, laptoptas, nog 2 ikea tassen. Zondagochtend ben ik meteen naar het kantoor gegaan, waar ik uitlegde dat ik niet snapte waarom ze niet klaar voor me waren als ik het vorige maand al had geregeld en betaald en op een dag dat ik moet werken in mijn eentje in de hitte weer al mijn spullen moest verhuizen. Dat had ze blijkbaar niet verwacht:een Europeaan die klaagt. Ze regelde dus snel een kamer voor me met airco, zonder kamergenoot. Chill. En ik kwam Hussein tegen in het kantoor. Die wist nog niet hoeveel spullen ik had, dus hij bood aan om me te helpen. Vervolgens had ik de kinderen opgehaald van school en geholpen met huiswerk bij ze thuis. Huiswerk in het Hebreeuws dus. Supernanny.
Op maandagmorgen ben ik op tijd opgestaan, want dit was de dag waar ik al een maand naar uitkijk: de bruiloft van de nicht van Oz. Hij kreeg er een dag vrij voor van het leger en ik ontmoette hem in de trein op weg naar Netanya. Daar hebben we ons voorbereid in het huis van zijn oma: er was een kapster en styliste die iedereen in huis afging. Rond 6 uur vertrokken we naar de locatie van de bruiloft. Er was een buiten en een binnen. Buiten stonden tafels vol met snacks: mini tortillas met guacemole, mini pita’s met humus, brood met allerlei dipjes, etc. Er was een open bar en de chupa stond klaar. Er kwamen zo’n 250 gasten die allemaal klapten toen de bruid en bruidegom naar buiten kwamen en onder de chupa gingen staan. Daar zong een rabbijn razendsnel door alle verplichte gebeden heen en vervolgens tekende de bruidegom het contract waarmee hij zijn bruid kocht, wat even omhoog gehouden werd en vervolgens aan de moeder van de bruid werd gegeven. Dat lijkt me dus helemaal niks. Er werd eventjes gedanst toen de dj begon te spelen en daarna ging iedereen aan zijn aangewezen tafel zitten. Er was eten en drinken in overvloed, vervolgd door toetjes, suikerspinnen, popcorn en cocktails. Er was een optreden van Braziliaanse danseressen in minder dan een bikini met heel veel veren. Tijdens het feest heb ik zelfs gedanst met de moeder van Oz. Het was een zeer interessante en geslaagde avond, die pas om half 3 eindigde.
Dinsdag ochtend moest ik terug naar Haifa, omdat ik ging werken. Tijdens de pitstop op de universiteit bleek dat de elektriciteit op onze verdieping het al een tijd lang niet had gedaan, omdat alles in de koelkast was ontdooid. Ik vroeg een mannetje op de universiteit of hij me kon helpen. Ik denk dat hij tijdens het fixen probeerde uit te leggen wat er mis was gegaan, maar ik begreep er niet veel van dus ik knikte en lachte maar. Dat leek te werken. Op woensdag middag ben ik met de vader van Oz meegereisd naar Oshrat waar ik de middag met Oz heb doorgebracht. Het was de avond van rosh hashana, het Joodse Nieuwjaar. Het huis van Oz raakte langzaamaan vol met gasten, die ik dit keer allemaal herkende van de bruiloft. Hij bracht mij naar Usha, zodat ik het daar met mijn familie kon vieren. ’s Avonds kwam hij me weer ophalen en gingen we met zijn vrienden uit in Kiryat Ata. Het begin van een goed Nieuwjaar.
Donderdags was er een BBQ bij Oz thuis, waarvoor nog meer familie was op komen dagen. Het was een gezellige en rustige dag. Vrijdag morgen zijn we samen naar berg Meron gegaan, waar we hebben gewandeld. Je hebt daar prachtige uitzichten. Op de weg terug hebben we in het Druze dorp Druze pita gegeten. ’s Middags zijn we naar Eitan gegaan voor zijn verjaardag. Daar hebben we traditioneel lekker lang in het zwembad gelegen en gebarbecued. ’s Avonds had ik Oz zo ver gekregen om een horrorfilm te kijken, maar ik denk dat dat niet voor herhaling vatbaar is. Hij vond het niet zo leuk… Zaterdags was het tijd voor het strand met het broertje van Oz en ook voor wat tijd voor onszelf. We gingen ’s avonds uit voor een toetje: tiramisu in Naharia. Daar zat ik per ongeluk naast de burgemeester van Naharia. Weet ik veel. Oz heeft een foto van mij gemaakt met de rug van de meneer.
Op zondag ging ik terug naar huis. Lekker op de universiteit. Daar bleek dat de kraan alleen maar modder kon spuiten. Dus ging ik weer opzoek naar het mannetje van de universiteit om vervolgens te lachen en te knikken tot het gefikst was. Daarna kon ik naar school om Gilad en Ma’ayan op te halen. Na een uurtje rust in mijn kamer met de airco aan, ging ik naar de bar waar ik van Ynon leerde hoe het eraan toe gaat in de bar. Hij betaald me niet (dat mag niet) maar ik mag alle fooien houden.
Op dinsdag en woensdag heb ik voor de verandering lekker niks gedaan. Ik kijk ontzettend veel tv series en lees boeken. Donderdag heb ik ook gewerkt. Ik spreek Engels met de kinderen en lees met de oudste twee elke keer een half uurtje een Engels boek. Het alfabet is anders in het Hebreeuws, dus het is ook belangrijk dat ze blijven leven, voordat ze de Engelse letters verleren. De oudste jongen is 10 jaar, Ma’ayan, en ziet eruit en spreekt als Sheldon uit the big bang theory. Het zijn gewoon nerds, want ze hebben geen tv en lezen dus veel boeken en ze gaan ook naar schaakles. Het klinkt daarom wel tussen ons. De middelste is Gilad; superschattige krullenbol. Hij wil de hele tijd met me spelen Ik heb hem tijdens een spelletje steeds laten winnen en dat kreeg hij na twee keer door, dus zei hij: ik snap wel dat je mij laat winnen hoor. Dus eigelijk is het 1-1. De jongste is Maya, zij is de baas in huis. Ze praat niet, maar geeft bevelen die haar moeder opvolgt. Dat gaat haar bij mij niet lukken! Na het werk ben ik op bezoek geweest bij Imri. Hij woont slechts twee bushaltes verder van het oppasadres. We dronken koffie voordat ik naar de kibbutz vertrok. Daar maakte oma pannenkoeken voor me.
Vrijdag was het weekend van chaos aangebroken. Obama had iets gezegd over Syrie, dus gaat het nieuws in Israel over: dreigende aanval van Syrië met chemische wapens op Israel, hele bevolking in gevaar! Laten we alle reservisten oproepen en gasmaskers uitdelen, maar vooral niet in paniek raken. Juist. Ik zag het allemaal maar gebeuren en zei steeds: nou, er gebeurt niks hoor. Gelukkig had ik tot zo ver gelijk. Zaterdag ben ik dan ook zonder gasmasker terugverhuisd naar de universiteit in Haifa. Chen bracht me met de auto en daar hielp ook Ynon me met verhuizen. Daar bleek dat ze nog geen kamer voor me hadden en me tijdelijk in een reservekamer stopten. Ik kwaad. Sta ik daar met al mijn spullen: 3 koffers, 2 dozen, laptoptas, nog 2 ikea tassen. Zondagochtend ben ik meteen naar het kantoor gegaan, waar ik uitlegde dat ik niet snapte waarom ze niet klaar voor me waren als ik het vorige maand al had geregeld en betaald en op een dag dat ik moet werken in mijn eentje in de hitte weer al mijn spullen moest verhuizen. Dat had ze blijkbaar niet verwacht:een Europeaan die klaagt. Ze regelde dus snel een kamer voor me met airco, zonder kamergenoot. Chill. En ik kwam Hussein tegen in het kantoor. Die wist nog niet hoeveel spullen ik had, dus hij bood aan om me te helpen. Vervolgens had ik de kinderen opgehaald van school en geholpen met huiswerk bij ze thuis. Huiswerk in het Hebreeuws dus. Supernanny.
Op maandagmorgen ben ik op tijd opgestaan, want dit was de dag waar ik al een maand naar uitkijk: de bruiloft van de nicht van Oz. Hij kreeg er een dag vrij voor van het leger en ik ontmoette hem in de trein op weg naar Netanya. Daar hebben we ons voorbereid in het huis van zijn oma: er was een kapster en styliste die iedereen in huis afging. Rond 6 uur vertrokken we naar de locatie van de bruiloft. Er was een buiten en een binnen. Buiten stonden tafels vol met snacks: mini tortillas met guacemole, mini pita’s met humus, brood met allerlei dipjes, etc. Er was een open bar en de chupa stond klaar. Er kwamen zo’n 250 gasten die allemaal klapten toen de bruid en bruidegom naar buiten kwamen en onder de chupa gingen staan. Daar zong een rabbijn razendsnel door alle verplichte gebeden heen en vervolgens tekende de bruidegom het contract waarmee hij zijn bruid kocht, wat even omhoog gehouden werd en vervolgens aan de moeder van de bruid werd gegeven. Dat lijkt me dus helemaal niks. Er werd eventjes gedanst toen de dj begon te spelen en daarna ging iedereen aan zijn aangewezen tafel zitten. Er was eten en drinken in overvloed, vervolgd door toetjes, suikerspinnen, popcorn en cocktails. Er was een optreden van Braziliaanse danseressen in minder dan een bikini met heel veel veren. Tijdens het feest heb ik zelfs gedanst met de moeder van Oz. Het was een zeer interessante en geslaagde avond, die pas om half 3 eindigde.
Dinsdag ochtend moest ik terug naar Haifa, omdat ik ging werken. Tijdens de pitstop op de universiteit bleek dat de elektriciteit op onze verdieping het al een tijd lang niet had gedaan, omdat alles in de koelkast was ontdooid. Ik vroeg een mannetje op de universiteit of hij me kon helpen. Ik denk dat hij tijdens het fixen probeerde uit te leggen wat er mis was gegaan, maar ik begreep er niet veel van dus ik knikte en lachte maar. Dat leek te werken. Op woensdag middag ben ik met de vader van Oz meegereisd naar Oshrat waar ik de middag met Oz heb doorgebracht. Het was de avond van rosh hashana, het Joodse Nieuwjaar. Het huis van Oz raakte langzaamaan vol met gasten, die ik dit keer allemaal herkende van de bruiloft. Hij bracht mij naar Usha, zodat ik het daar met mijn familie kon vieren. ’s Avonds kwam hij me weer ophalen en gingen we met zijn vrienden uit in Kiryat Ata. Het begin van een goed Nieuwjaar.
Donderdags was er een BBQ bij Oz thuis, waarvoor nog meer familie was op komen dagen. Het was een gezellige en rustige dag. Vrijdag morgen zijn we samen naar berg Meron gegaan, waar we hebben gewandeld. Je hebt daar prachtige uitzichten. Op de weg terug hebben we in het Druze dorp Druze pita gegeten. ’s Middags zijn we naar Eitan gegaan voor zijn verjaardag. Daar hebben we traditioneel lekker lang in het zwembad gelegen en gebarbecued. ’s Avonds had ik Oz zo ver gekregen om een horrorfilm te kijken, maar ik denk dat dat niet voor herhaling vatbaar is. Hij vond het niet zo leuk… Zaterdags was het tijd voor het strand met het broertje van Oz en ook voor wat tijd voor onszelf. We gingen ’s avonds uit voor een toetje: tiramisu in Naharia. Daar zat ik per ongeluk naast de burgemeester van Naharia. Weet ik veel. Oz heeft een foto van mij gemaakt met de rug van de meneer.
Op zondag ging ik terug naar huis. Lekker op de universiteit. Daar bleek dat de kraan alleen maar modder kon spuiten. Dus ging ik weer opzoek naar het mannetje van de universiteit om vervolgens te lachen en te knikken tot het gefikst was. Daarna kon ik naar school om Gilad en Ma’ayan op te halen. Na een uurtje rust in mijn kamer met de airco aan, ging ik naar de bar waar ik van Ynon leerde hoe het eraan toe gaat in de bar. Hij betaald me niet (dat mag niet) maar ik mag alle fooien houden.
