Leve de vakantie!

Vrijdag morgen ben ik met de bus naar kibbutz Ginegar gereisd. Dat is de kibbutz waar Hannes vrijwilliger was, net als ik, maar dan in Yagur. Daar heb ik vrienden van hem ontmoet en bier gedronken van de kibbutz brouwerij. Hannes en ik zijn ook nog even naar het zwembad gegaan, maar toen we net in het water waren gesprongen, zei de badmeester: nog 5 minuten! We gingen er maar weer uit en aten een ijsje terwijl we wachtten op Israela. Met haar gingen we met de auto naar de camping bij de zee van Galilee. Het was al donker, maar dat was juist fijn, want het is overdag 38 graden en warmer in de zon. We hebben onze tent opgezet precies tussen de wc en douche blokken en het meer in. Perfect. Het was druk, maar deze Israëliërs leken niet asociaal te zijn. We zijn laat in de avond nog even het water ingegaan en hebben kaartspellen gespeeld. We probeerden te slapen in een tent voor 2 met z’n drieën, waaronder Hannes, die een typische Nederlandse lengte heeft en blijkbaar was ik de enige die redelijk geslapen heeft. Het kamperen viel me allemaal mee. ’s Ochtends kon ik me wassen en er was wc papier bij de wc’s. De dag bestond vooral uit snacken (we hadden heel veel eten bij ons), zwemmen en hangen onder de parasol. Aan het eind van de middag gingen we terug naar de Ginegar waar we hebben gegeten bij een vriendin van Hannes met haar man, kind en 5 katten. Toen de shabbat over was, ben ik weer met de bus terug gegaan naar Usha.

Zondag en maandagheb ik bij opa en oma op de bank gehangen. Ik heb tv gekeken en ik ben alle magazines aan het lezen die Karin hier heeft achtergelaten. Dinsdag had de kibbutz een uitstapje georganiseerd voor de ouderen van Usha. Ik werd door oma meegesmokkeld (opa voelde zich niet zo lekker en bleef thuis). We gingen naar het museum ‘Yankele’s Shtetl’. Daar waren spullen te zien die joden uit de shtetls in Polen hadden voor de oorlog. We hebben 3 uur lang op bankjes gezeten met koffie en pretzels, terwijl de gids van het museum steeds nieuwe stukken tevoorschijn haalde en liet zien waar het voor werd gebruikt. Hij vertelde ook grappige verhalen die erbij hoorden, wat een traditie is. Hij vroeg ook mensen naar voren om hem te helpen bij demonstraties. Ik viel natuurlijk op, als enige niet-oudje. Ik was ineens ‘de kleindochter’/assistente geworden van de gids. Ik heb erg gelachen.

Op woensdag had ik met Ynon van de universiteit afgesproken downtown voor de lunch. Hij was er natuurlijk pas een half uur later (Israelische tijd). We hebben de beste kebab uit de stad gegeten op de Turkse markt en bier gedronken in een bekende kroeg, waar ze zelfs kriek verkopen! We gingen met de carmelit naar Massada street waar we waterpijp hebben gerookt. Ynon moest om 5 uur weer op de universiteit zijn, omdat zijn leverancier zou komen. Hij had mij onderweg afgezet bij Imri. Hij woont sinds een maand in de stad, in een gedeeld appartement. We hadden elkaar na 2 maanden weer veel te vertellen en hebben alweer plannen gemaakt voor september, als ik weer terug ben in Haifa. Hij moest helaas studeren en ik ben naar de universiteit doorgereisd. Daar heb ik mijn oud-huisgenoten opgezocht, die compleet verrast waren en me zoals gewoonlijk weer voerden. Tegen etenstijd heb ik Stuart ontmoet in Ynon’s bar en hebben we weer bij gekletst. Ik heb ook een hoop mensen ontmoet uit de zomer ulpans, waarvan er een aantal blijven voor komend semester en ook dezelfde colleges willen volgen. ’s Nachts heb ik in Ynon’s dorm geslapen in een kamer die leegstond.

Tenminste, dat dacht iedereen. Ik werd om 10 uur wakker, omdat iemand de deur open probeerde te maken. Ik schrok me kapot. Het bleek een student uit Tel Aviv te zijn die in Haifa colleges volgt op donderdag avond en vrijdagmorgen. Hij blijft dus elke week op donderdagavond slapen in de kamer die leeg lijkt. Gelukkig vond hij het allemaal niet zo erg. Ik heb koffie gedronken bij Stuart voordat ik Ynon wakker maakte om 12 uur. Hij heeft me nog wat eten van de zaak gegeven voordat hij op date ging en ik weer vertrok naar de kibbutz. Daar ben ik een uurtje geweest om snel te douchen en opnieuw in te pakken, waarna ik weer naar lev hamifrats ging om daar Oz en zijn broertje te ontmoeten. Oz had kaartjes geregeld voor een Macabi Haifa voetbal wedstrijd in het ‘stadion’ in de stad. Beetje promitief allemaal hoor. Het valt van ellende bijna uit elkaar, er was nergens schaduw, er waren écht alleen maar mannen en iedereen at er van die zonnebloempitten, waar de schillen van eerst in de mond werden gestopt en vervolgens op de grond gespuugd werden. 90 minuten lang. Gelukkig heeft Macabi Haifa gewonnen met 3-0.
Op vrijdag had ik voor Oz een verassings bbq georganiseerd. Ik had zijn beste vrienden uitgenodigd en zijn ouders hadden het eten geregeld. Oz wist van niks. Hij was eerst heel zenuwachtig, maar vond het uiteindelijk een succes. Hij is nu precies 2 jaar in het leger en heeft nog precies 1 jaar te gaan. De bbq was dus een positief duwtje. ’s Avonds zijn we met Eitan en zijn vriendin Anna (waar ik uren mee kan kletsten) naar de film geweest: we’re the Millers. Een aanrader voor de filmliefhebbers. Daarna hebben we nog een drankje gedaan op de boulevard van Naharia. Het was een zeer geslaagde dag.

Zaterdag middag zijn we naar Eitan’s huis gegaan, omdat hij een soort van poolparty had georganiseerd. Heerlijk, zo’n zwembad in de tuin. Oz en ik gingen door naar Shai’s huis en namen hem mee naar Amit’s huis om samen pizza te eten. Amit is druk bezig met het oefenen van zijn Engels. Wat er uit hem komt is hilarisch, maar hij doet tenminste zijn best. Aan het eind van de dag gingen we moe naar huis. Zondagochtend heeft de vader van Oz me teruggebracht naar Usha. Hopelijk krijgt Oz wat meer dagen vrij in september, omdat de belangrijke Joodse feestdagen dan zijn. ’s Avonds kwamen mijn tante en haar 2 dochters uit Engeland aan in de kibbutz. Ze blijven de komende 2 weken hier. Over onze avonturen later meer.